المپیک ریو و دیپلماسی ورزشی ایران

به گزارش گلستان24،رویدادهای ورزشی بین المللی جذابی وجود دارد که توجه مردم جهان را به خود جلب می‌کند، بازی‌های المپیک بزرگترین رویدادی است که ملت‌های جهان را در یک شهر دنیا گرد هم می‌آورد و به وسیله آن افکار عمومی جهانیان را به خود معطوف می‌کند. ورزش ابزاریست برای امور بین المللی که کشورها می‌توانند با استفاده از آن به تقویت روابط در سراسر جهان اقدام نمایند. از لحاظ تاریخی از ورزش و جذابیت آن به عنوان یک روش برای پیشرد برنامه‌های سیاسی استفاده می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد در طول تاریخ بازی‌های المپیک استفاده سیاسی برای پیشبرد سیاست‌های بین المللی وجود داشته است. ورزش دردیپلماسی عمومی به عنوان ابزاری موثر برای توسعه روابط بین المللی مورد تاکید است، خصوصا برای آن دسته از کشورهایی که دارای فضای سرد سیاسی متقابلی هستند می‌تواند موجب تلطیف و عادی سازی رابطه میان دو کشور شود. المیپک ریو 2016 در کشور برزیل در جریان است و این آوردگاه بین المللی بزرگ، فرصتی بی نظیری برای به نمایش گذاشتن ظرفیت ها و قابلیت های اخلاقی، اسلامی و ملی ورزشکاران ایرانیست. 

رهبر معظم انقلاب عرصه بین المللی ورزش را زمینه ای بسیار مناسب برای نشان دادن هویت یک ملت می دانند و زمانی که میلیون ها بیننده ورزشکار کشوری را مشاهده می کنند با حقایق و روح ورزشی و ملی کشورها آشنا می شوند:

یک مسئله‌ی دیگر این است که ورزش قهرمانی، امروز که مسابقات بین‌المللی باب است و رائج است، مظهر تمایلات و استعدادها و تشخّص و هویت یک ملت است؛ و این خیلی چیز مهمی است. اینکه شماها در میدانهای ورزشی، با اخلاق انسانی و با جوانمردی ظاهر شوید - و خوشبختانه ظاهر میشوید - از نظر بینندگان بین‌المللی، که امروز دیگر میلیونها و در مواردی میلیاردها تماشاچی وجود دارد و مطلع میشوند، پیام‌آور یک حقیقتی است از داخل کشورتان، که این حقیقت را با هیچ زبان دیگری نمیشد تبلیغ کرد. یک قهرمان با جوانمردىِ خودش تبلیغ میکند، با تدینِ خودش تبلیغ میکند. این مسئله‌ی بانوان و دختران ورزشکار ما که با حجاب در میدان میروند، خیلی چیز مهمی است. من نمیدانم کسانی که درصدد ارزیابی حوادث کشورند، یک ارزیابی درستی از این قضیه دارند یا نه. این، فوق‌العاده است. (بیانات در دیدار مدال‌آوران المپیک و پارالمپیک: 21/12/1391)

ایشان در همین دیدار، با دفاع از موضوع حجاب بانوان ورزشکار ایران در میدان های بین المللی و همچنین حضور جانبازان و معلولان در رقابت های بین المللی، آن را نشان دهنده عزم، اراده و ایمان یک ملت می دانند که پیام هایی در آن است که با هیچ وسیله دیگر قابل انتقال نیست:

در کشوری از کشورهای اروپا، یک زنی را به جرم باحجاب بودن، جرأت میکنند چاقو میزنند و او را میکُشند؛ آن هم در دادگاه و جلوی چشم قاضی! اینجوری است. خجالت نمیکشند؛ در دانشگاه، در ورزشگاه، در پارک، در خیابان، به حکم قانون - قانونی که جعل کرده‌اند - متعرّض زن محجبه میشوند. آن وقت در این فضا، توی این کشورها، یک زن محجبه در موضع قهرمان بر روی سکوی قهرمانی می ایستد و همه را وادار میکند به این که او را تکریم و تجلیل کنند. این چیز کمی است؟ این چیز کوچکی است؟ این کار خیلی باعظمت است. واقعاً همه باید قلباً از زنان ورزشکار ما که در میدانها با حجاب، با عفاف، با متانت و با وقار حاضر میشوند، تشکر کنند. یا همین طور ورزش جانبازان و معلولان؛ واقعاً حیرت‌آور است. وقتی که انسانها نگاه میکنند، میبینند این جوانِ دچار آسیب جسمانی، نه فقط این آسیب جسمانی نتوانسته او را از زندگی عادی باز بدارد، بلکه حتّی او اینقدر همت و عزم و اراده‌ی قوی داشته که توانسته ورزشکار شود و در ورزش به این نقطه برسد که بیاید بر سکوی قهرمانی قرار بگیرد. این نشان‌دهنده‌ی عزم و اراده‌ی یک ملت است، این نشان‌دهنده‌ی تشخّص و هویت یک ملت است. اینکه من از شماها تشکر میکنم وقتی که یک پیروزی به دست می آورید، عقبه‌ی این تشکر، احساس صادقانه و حقیقیای است که در من وجود دارد؛ احساس میکنم که واقعاً شماها با این کار دارید به کشورتان، به ملتتان، به مردمتان خدمت میکنید. شما پیامهائی را میرسانید که این پیامها با هیچ وسیله‌ای قابل رساندن نیست: پیام عزم و اراده، پیام ایستادگی، پیام ایمان. ورزشکار ما بعد از پیروزی در آنچنان میدانی و در جایگاه اول جهان قرار گرفتن، شعار «یاحسین» سر میدهد؛ یا میافتد روی خاک سجده میکند، یا دستش را بلند میکند و خدا را شکرگزاری میکند. میدانید امت اسلامی و ملتهای مسلمان با این کار چه هیجانی پیدا میکنند؟ دنیائی که سعی میکند همه را، بخصوص جوانها را، به سوی بیایمانی و لاابالیگری و پشت کردن به معنویات سوق دهد، یک جوان برجسته‌ی ما - نه یک جوان معمولی - در میدان ورزش اینجور اقبال خودش را به معنویات نشان میدهد. اینها خیلی کارهای اثرگذار و مهمی است. (همان)

جنبه ای دیگر از تبلیغات در عرصه عمومی جهان، تکیه بر ورزش هایی است که بومی کشور ایران است. رهبر معظم انقلاب بر سرمایه گذاری و گسترش ورزش های بومی کشور مانند کشتی و چوگان به نام ایران در جهان تاکید ویژه ای دارند:

هر ملتی آنچه را که خودش دارد، دودستی بچسبد و حفظ کند و آن را کمّاً و کیفاً افزایش دهد و آنچه را ندارد، به دست بیاورد و کسب کند. آنچه که ما در ورزش داریم، چیزهای زیادی است. ما ورزشهای بومی بسیاری داریم که متأسّفانه در طول سالهای قدیم، کوتاهیهای زیادی در معرفی آنها شده است.اگر ما روی بعضی از ورزشهای دیگر مثل چوگان و بعضی از ورزشهای باستانی هم، کار و سرمایه‌گذاری و نوآوری می‌کردیم، امروز مثل کُشتی در دنیا مطرح بودند. ما خیلی بازیهای ورزشی و خیلی ورزشهای محض داریم که باید ذهنهای خلاّق و کارآمد بنشینند و آنها را در قالبهای علمی بریزند و به عنوان ورزش بومی، گسترششان دهند؛ هم در داخل کشور ترویج کنند، هم آنها را صادر نمایند. کمااین‌که شما می‌بینید ژاپنیها و کره‌ایها و چینیها، ورزش خودشان را در دنیا چطور صادر کردند! مثلاً ورزشهای رزمی آنها یکی از مهمترین رشته‌های ورزشی شده است... کُشتی ورزش بومی ماست که تا به‌حال حفظ شده است؛ لیکن من می‌خواهم بگویم شما باید این را هرچه بیشتر توسعه‌ی کمّی و کیفی دهید. شما روی خصوصِ ورزشِ کشتی سرمایه‌گذاری کنید... کُشتی را که مظهر این اِعمال اراده‌ی نیرومند انسانی است، هرچه می‌توانید، تطوّر بدهید. کاری کنید که در دنیا نگاه اهل ورزش و ورزش‌دوستان به باشگاههای تربیت کُشتی در ایران باشد و ببینند که شما امروز، چه فنون تازه، چه کارها و شگردهای تازه و حتّی رشته‌های تازه‌ای دارید. رشته‌های تازه‌ای را به وجود آورید. مسلّماً با ابتکار انسانی می‌شود این کارها را کرد.( بیانات در دیدار کشتی‌گیران ۱۳۷۷/۰۶/۳۱)

در مسابقات بین المللی هر جا که ورزشکاران ایرانی در مقابل نمایندگانی از رژیم صهیونیستی قرار می گیرند با به اهتزاز درآوردن پرچم فلسطین از ادامه مسابقه خوداری می کنند. امام خامنه ای، این اقدام ورزشکاران ایرانی را اعلام یک اقدام سیاسی در عرصه های بین المللی می دانند که دل میلیون ها مسلمان را با این عمل شاد می کنند:

این جایی که این جوان، با طرف صهیونیست خودش کُشتی نمی‌گیرد و او اوّل می‌شود - این از دور، خارج، یا دوم می‌شود - این چیزی به دست آورده که ارزشش بیشتر از آن قهرمانی است. ایشان نشان داده که دارای یک مبناست و پای آن مبنا قرص و محکم ایستاده است. جوانی دلش می‌خواهد قدرتش را نشان بدهد؛ اما برای خاطر یک فکر و یک مبنا - برای خاطر اعلام یک موضع سیاسی عظیم - این کار را نمی‌کند؛ یعنی پا روی نفس خودش می‌گذارد و کُشتی نمی‌گیرد! بدانید که این کار شما میلیونها و شاید چند صد میلیون جمعیت را در دنیا خوشحال می‌کند. خیلی از عربها خوشحال می‌شوند؛ خیلی از مسلمانها که در این قضیه انگیزه‌ای دارند خوشحال می‌شوند. این کار، خیلی ارزش دارد. حالا فرض کنید که آن هم رفت؛ همه می‌دانند آن‌که پرچمش بالا رفته، قهرمانی دروغین است. بله؛ کسی که کُشتی نگرفته قهرمان است، معلوم است که چگونه قهرمانی است! قهرمانی بی‌ارزش است. قهرمانی، آن است که روی تشک، قهرمان بشود. آن‌که سراغش نمی‌آیند و قهرمان می‌شود، دیگر قهرمانی به حساب نمی‌آید. درست است که در قراردادها اسمش را قهرمانی گذاشتند، ولی این برای او چندان ارزشی ندارد....حالا یک موردش، صهیونیست است؛ باز هم بعد از این، هر جا به موردی برخورد کردید که دیدید شأن و شرف انسانی و اسلامی و ایرانیِ شما اقتضا می‌کند که با او مصاف ندهید، به عنوان یک فکر، امتناع کنید و مصاف ندهید؛ اگر چه که حالا در بیرون، دست او را بلند کنند! خوب؛ بکنند، چه اهمیتی دارد؟!( همان)

رهبر معظم انقلاب خوشحالی ملت های دیگر از پیروزی های ایران در مقابل کشورهای قدرتمند را نشانه ای از احساس هویت و افتخار مسلمانان می دانند که از موفقیت جمهوری اسلامی ایران خوشحال می شوند:

شما هیچ جا را سراغ ندارید که یک بُرد (برد ایران مقابل تیم فوتبال آمریکا در جام جهانی 1377)، این طور در میان ملتهای دنیا انعکاس پیدا کند! من خودم در تلکسی خواندم در کشور برزیل که کشور فوتبال است، مسلمانان جمع شدند و دسته‌جمعی دعا کردند، نماز خواندند و برای اوّلین بار بعد از بُرد شما، مراسم مذهبی مسلمانان برزیل در رادیوِ سراسریشان پخش شد! این چیست؟ روی این فکر کنیم. این چه قضیه‌ای است که در کشوری یک بُرد در میدان فوتبال پیش می‌آید، بعد در کشور برزیل، مسلمانان خوشحالی می‌کنند؟! برای خاطر این‌که جمهوری اسلامی پرچمی را برافراشته است که هر مسلمانی در هر جای دنیا وقتی یادش می‌آید، احساس هویّت و افتخار می‌کند. بنابراین، من از این حادثه خیلی خرسند شدم و حقیقتاً گفتم باید سرِ آن آقایی که توپِ اوّل را با سر زد ببوسم؛ همچنین باید صورت آن آقایی هم که توپ دوم را زد ببوسم. (بیانات در دیدار تیم ملی فوتبال ۱۳۷۷/۰۴/۱۶)

منبع:فرهنگ نیوز