سینمای ایران این روزها دیدنی تر است

به گزارش گلستان24، خاطره سینما و سینما رفتن برای ایرانی ها یک خاطره نوستالژیک از پخش کارتون های کلاه قرمزی و فیلم های جذاب و مفید بود که همه قشرهای جامعه را به سینما می کشاند، پرا که فیلم های مناسب همه مردم بود نه تنها عده ای خاص با طرز تفکری خاص. کم کم و با گذشت چندین دهه این سالن جادویی خالی تر شد و جای فیلم های ارزشی با فیلم های بی محتوا و مایوس کننده پر شد.

روزگاری سینما رفتن همیشه یک تفریح سالم بود فقط کافی بود فیلم با رده سنی مخاطب جور باشد، اما امروز گاهی سینما رفتن برایمان گران تمام می شود. وقتی سینماگران و هنرمندانی پیدا می شوند که برای گرفتن جایزه های بین المللی چوب حراج بر پیکره ی اجتماعی کشورشان بزنند و فضای ایران را در جامعه جهانی  فضایی خفه، عقب مانده، نا امن و غیر اخلاقی جلوه بدهند و بر طبل تبلیغ روانی دشمنان علیه ایران محکم تر بکوبند، باید گفت که دارند از سینما و هنر و سوء استفاده می ککند و این سینما دیگر مروج سبک زندگی اسلامی نخواهد بود.

جامعه انقلابی و اسلامی ایران نیازمند هنرمندان و کارگردان هاییست که ایمان و اعتقاد قلبی شان در فیلم قابل لمس باشد و اصول سبک زندگی اسلامی در فیلم های رعایت بشود. سینمای ایران نیازمند تلاش دلسوزانه کارگردان هاییست که بتوانند سبک زندگی دینی مان را در قالبی زیبا و دلنشین به مخاطب ارائه کنند تا آنها را از فکر چماق داران تخیلی فیلم های ضد ایرانی دربیاورد.

اما باید گفت که چند وقتیست خبرهای خوبی از سینما به گوش می رسد. این روزها سینمای ایران شاهد اکران چند فیلم خوب و ارزشی است که امید و انرژی تازه ای به بدنه هنر ایران وارد می کند. فیلم هایی نظیر یتیم خانه ایران، هیهات، ایستاده در غبار، سیانور و...

وقتی چنین فیلم هایی پای در سینما می گذارند می شود تمام اعضای خانواده را با خیال راحت به این سالن جادویی برد و لحظات خوبی را گذراند.

و جالب اینجاست که اثر فاخر سینمای ایران از نگاه غربی ها و جشنواره های مطرح بین المللی این فیلم های پرمایه و حقیقت محور نیست. بلکه آنها جایزه شان را به فیلم هایی از ایران می دهند که تا می توانند ایران را بد جلوه می دهند و سر آخر هم خودشان را روشنفکر تلقی می کنند. کارگردان هایی که به بهای چنین جایزه هایی وطن خود را می فروشند و به تمام آحاد ملت توهین می کنند تا خارجی ها گوشه چشمی به آنها بکنند هنر و هنرمندی را به بهایی ارزان فروخته اند و این یعنی مرگ یک فکر! این روشنفکری نیست بلکه عقب ماندگی و تقلید کورکورانه است و چیزی در وصف حالشان نمی توان گفت جز اینکه مرغ همسایه غاز است!

و باید تبریک گفت به سینمای ایران و سینماگران متعهد ایرانی که این روزها عرصه را بر فیلم های بی محتوا تنگ کرده اند. می توان گفت که سینمای ایران این روزها دیدنی تر شده است و جای امیدواری زیادی برای آینده این کراگردانان انقلابی احساس می شود.