می‎خواهم با تولید فرش شوشتری هنرم را جهانی کنم/ آرزوی شغل دولتی ندارم

به گزارش گلستان24، به نقل از فارس، بانوی پرتلاشی که از 21 سالگی وارد دنیای کارآفرینی شده است تنها یک تلنگر کافی بود تا برای آینده تصمیم مهمی بگیرد «سهیلا شوشتری» بعد از فارغ‎التحصیلی و کسب مدرک دانشگاهی دیگر منتظر استخدام در ادارات دولتی نشد آستین همت را بالا زد و پله‎های ترقی را یکی پس از دیگری پشت‎ سر گذاشت با اینکه کم سن و سال است اما مدیر نمونه کارگاه قالیبافی در استان گلستان شده و کارنامه درخشانی دارد، افراد زیادی تحت تعلیم این بانوی موفقِ کارآفرین قرار گرفتند و اکنون به سطح مربی‎گری رسیدند.

سهیلا شوشتری نه تنها موفقیت را به صحنه اقدام و عمل کشانده بلکه روزنه امید را در دل بانوان علاقمند به هنر قالیبافی ایجاد و بارور ساخته است؛ انگشتان توانای این هنرمند، مربیان زیادی را پرورش داده که آنها هم اکنون صاحب ایده و خلاقیت هستند. 

این بانوی کارآفرین فقط 80 بافنده غیرمتمرکز تربیت کرده و شمار زیادی بافنده متمرکز دارد سهیلا آرزو می‎کند که روزی بتواند هزاران بافنده داشته باشد و بتواند فرش شوشتری را با هنر خویش در سطح جهان معرفی کند، این جوان موفق، تجاربی در اختیار علاقمندان به عرصه کارآفرینی در صنعت قالیبافی به اشتراک گذاشت که خواندن ادامه این مصاحبه خالی از لطف نخواهد بود.

فارس: لطفا خودتان را معرفی و از فعالیت‎تان در عرصه کارآفرینی کمی بیشتر برایمان بگوئید؟

شوشتری: سهیلا شوشتری متولد سال 1364 و فار‎غ‎التحصیل رشته فرش دستباف هستم، سال 1385 مدرک دانشگاهی گرفتم و یکسال بعد از آن اقدام به راه‎اندازی یک کارگاه متمرکز در سطح ریزبافت در روستای میرزاپاک از توابع شهرستان گالیکش کردم.

زمانی که شروع به فعالیت کردم هیچ بافنده‎ای در زمینه ترک بافت وجود نداشت 40 نفر را آموزش رایگان دادم، این بافنده‎ها بعد از آموزش شروع به کار کردند و فرش‎های 3 متری، 6 متری و تابلو فرش بافتند تا سال 1389 آموزش به علاقمندان در رشته قالیبافی را انجام دادم.

در سال 1389 مدیر نمونه کارگاه قالیبافی در استان گلستان شدم و در همان سال آموزشگاه فنی و حرفه‎ای را در شهرستان گالیکش دایر کردم، یکسال مددجویان کمیته امداد را آموزش دادم و برای آنها اشتغالزایی کردم، به خاطر هزینه‎هایی که آموزشگاه داشت آموزشگاهم را تعطیل کردم، به روستاها می‎رفتم و با امکانات خودم آموزش رایگان می‎دادم.

افرادی که دنبال هنر بودند به آنها هنرم را یاد می‎دادم در سال 1390 شرکت تعاونی فرش دستباف را تاسیس و به صورت متمرکز و غیرمتمرکز فعالیت کردم اکنون حدود 80 بافنده غیرمتمرکز دارم.

در سال 1392 تعاونگر نمونه شهرستان گالیکش شدم و هم‌اکنون نیز کارگاه متمرکز و غیرمتمرکز دارم، سال گذشته در نمایشگاه بین‎المللی و توانمندی‎های بانوان کشور شرکت کردم.

فارس:  سرمایه اولیه‌تان چقدر بود و تا چه حد خلاقیت و سرمایه‎گذاری را تلفیق کردید تا یک جوان موفق و کارآفرین شوید؟

شوشتری: سال 1385 فارغ التحصیل شدم در واقع دانشجویی که از دانشگاه فارغ‎التحصیل می‎شود و تازه درسش تمام شده طبعا به دنبال کار است، باورتان می‎شود من سرمایه اولیه آنچنانی نداشتم و با کمترین منبع مالی در حد یک میلیون تومان کارم را شروع کردم.

یک سال بعد از آن زمان که نامزد کردم وام ازدواجم را در این کار گذاشتم، تمام هدایایی که برای ازدواج به من داده بودند در زمینه کاری که انتخاب کرده بودم سرمایه‎گذاری کردم، خیلی راحت بگویم تمام زندگی‎ام را برای رونق کارم گذاشتم، واقعا عاشق کارم هستم و خدا را سپاسگزارم از اینکه مسیری را انتخاب کردم که در کنار من افراد زیادی به اقتصاد خانواده‎شان کمک می‎کنند و در کنار من به یک حقوق رسیدند و خیلی دوستانه کنار هم کار می‎کنیم.

شاید ابتدای کار برایم سخت بود یعنی هیچ سوددهی برایم نداشت من در آن سال 40 نفر را آموزش دادم تمام فرش‎های من در یک سال خراب شد ولی واقعا همین امید، پشتکار و داشتن هدف و اینکه آینده را خودمان با افکارمان می‎سازیم و می‎توانیم به بهترین جایگاه برسیم و اینکه چرا یک جوان موفق من نباشم از ادامه راه مایوس نشدم، پشتکار و اراده را در خودم تقویت کردم معتقدم در سایه تلاش حتی با وسایل و امکانات محدود می‎توان اشتغال را از یک نفر برای دو نفر افزایش داد.

من حتی برای یک بافنده شاید 70 کیلومتر راه می‎رفتم و 70 کیلومتر را برمی‎گشتم به امید روزی که هزار بافنده داشته باشم و الان مطمئن هستم روزی خواهد رسید که به این موقعیت برسم.

اکنون بعد از شش سال تلاش، کوشش و ممارست از سال 1388 تازه امسال به من سفارش فرش داده شد بالغ بر 50 فرش 3 در 4 سفارش گرفتم من در این زمینه فقط خودم تولید می‎کردم و می‎فروختم ولی بعد از شش سال نقطه امیدی در زندگی من جا باز کرد امیدوارم روزی بتوانم فرش شوشتری را تولید و در سطح جهان معرفی کنم.

فارس: ان شاءالله این روز حتما خیلی نزدیک خواهد بود، شما اشاره کردید با سرمایه یک میلیون تومان کار را شروع کردید می‎توانم بپرسم اکنون این سرمایه به چه میزان رسیده است؟

شوشتری: الان کل سرمایه من حدود 150 میلیون تومان است واقعا من از خیلی تفریحات زندگی گذشتم این را واقعا به جوانان می‎گویم من در بهترین دوران زندگی‎ام از سن 23 سالگی کار قالیبافی و تابلوفرش را شروع کردم، روز بعد از عقدم به دنبال اخذ مجوز کارگاه بودم حتی حلقه ازدواجم را برای این کار گذاشتم به امید اینکه به جایی برسم، خدا را شکر تا حدودی به خواسته‎هایم دست پیدا کردم و این برایم خوشحال‎کننده است برای رسیدن به هدف باید سختی‎ها را به جان خرید، باور دارم تا تلاش و پشتکار نداشته باشیم هیچ وقت به قله کوه نمی‎رسیم.

فارس: چه کسی در این مسیر بیشترین حمایت را از شما کرد؟

شوشتری: پدرم واقعا مشوق اصلی‌ام بود بعد از آن همسرم در همه شرایط پشتیبانی‎ام کرد که از آنها بسیار سپاسگزارم.

فارس: آیا برای رونق کار اقتصادی خودتان از جایی تسهیلات هم گرفتید؟

شوشتری: سال گذشته از صندوق کارآفرینی امید 50 میلیون تومان تسهیلات گرفتم.

فارس: این تسهیلات چقدر به توسعه فعالیت شما کمک کرد؟

شوشتری: کار فرش به دلیل مشکلات و بحران تحریم رونق خوبی نداشت با وامی که گرفتم سرمایه در گردش برایم به وجود آمد و کمک بزرگی برای ادامه کارم بود اکنون دوست دارم از طریق این مصاحبه از همه مسئولان صندوق کارآفرینی امید که حمایتم کردند تشکر کنم.

فارس: قالی و تابلوفرش‎هایی که به مرحله تولید می‎رسانید در بازاریابی آنها مشکلی ندارید؟

شوشتری: نه. فقط مهمترین چیزی که فکر می‎کنم جوانان باید داشته باشند این است که یک نگاه باز به بازار و نیاز مردم داشته باشند بعد شروع به کار کنند از همان ابتدا فکر نکنند بهترین شرکت یا بهترین کارگاه یا بهترین وسایل و امکانات را باید فراهم کنند بلکه با کمترین امکانات و حس خودباوری می‎توان موفق شد فقط نباید ترسید جوانان باید از خیلی چیزها بگذرند تا به قله‎ای از موفقیت برسند مهم هدفی است که دنبال می‎کنند.

فارس: شما یک جوان تحصیلکرده هستید بسیاری از هم سن و سالان شما آرزو دارند که بعد از فارغ‎التحصیلی به استخدام دولت درآیند اما شما شغل غیردولتی را انتخاب کردید از این انتخاب رضایت دارید؟

شوشتری: هیچ وقت آرزو ندارم که شغل دولتی داشته باشم عشق و علاقه من این است که در کنارم 50 نفر کمتر یا بیشتر افراد کم بضاعت که توانستند به اقتصاد خانواده خودشان کمک کنند رسیدن به این درجه یکی از بهترین و قشنگ‌ترین لحظات زندگی‎ام است.

فارس: حرف آخر شما؟

شوشتری: به تمام جوانان می‎گویم که خواستن توانستن است همیشه این جمله را ملکه ذهن خودم قرار دادم و آن را تکرار می‎کنم «انسان اشرف مخلوقات است و به آنچه می‎خواهد می‎رسد تنها باید صبر، امید و پشتکار داشته باشد».

--------------------------

مصاحبه: زهره رجبی

--------------------------

انتهای پیام/