مسئله هسته ای و اقتدار ایران، پیش از توافق، بعد از توافق!

به گزارش گلستان 24، همانطور که می دانید در دولت قبل مسئولیت تیم مذاکره کننده ایرانی را دکتر جلیلی، دبیر شورای امنیت ملی برعهده داشتند. در دولت جدید هم دکتر ظریف این مسئولیت را بعنوان وزیر امور خارجه بر عهده دارند.

متاسفانه رسم نادرستی در میان برخی از دولت هاست که وقتی روی کار می آیند شروع به تخریب دولت قبل می کنند و تمامی مشکلات کشور را به گردن دولتمردان قبلی می اندازند تا اگر نتوانستند پیشرفتی در کشور حاصل کنند و یا حتی عقب گردی بوجود آوردند بگویند به خاطر کم کاری ها و اشتباهاتی که در زمان تحویل دولت از سوی دولت قبل مشاهده کردیم الان سرعت پیشرفتمان کند شده است. در حالیکه این حربه اصلاً انتخاب درستی برای هیچ دولتی نبوده و نیست. چرا که هر دولتی که در کشور جمهوری اسلامی ایران روی کار می آید، منتخب مردم همین کشور بوده است و نباید با تخریب های بیجا دل مردم را نسبت به مسئولین مکدر کرد. هر دولتی روزی سرکار می آید و نهایتاً یک روز هم به اتمام می رسد. پس باید این را در نظر داشته باشند که دولت بعدی هم شاید بیاید و از آنها انتقاد غیر سازنده و بعضاً مخرب بکند. هر انتقادی که موجب بهبود وضع موجود و حرکت به جلو شود، انتقاد سازنده ایست. در غیر اینصورت نه تنها پیشرفتی را به دنبال ندارد، بلکه بسیار خطرناک و کاهنده است.

دولت تدبیر و امید بارها در مواجه با مشکلات این پاسخ را دادند که دولت قبل آنقدر مشکلات برایمان بوجود آورده که اکنون تمام توان م دارد صرف رفع آنها می شود. کمبود بودجه را هم بارها و بارها به گردن دولت قبلی می اندازند، با این حال که هر چند وقت یکبار ضیافت های آنچنانی را برای خودشان ترتیب می دهند. مانند ضیافت افطاری امسال ماه رمضان که سردار نقدی به دلیل تجملات زیاد این ضیافت و به نشانه انتقاد از آن ضیافت خارج شد و مجلس را ترک کرد. و یا ضیافت بانوان دولتمردان در کاخ سعدآباد و موارد دیگر.

اما در اینجا می خواهیم با نگاهی واقع بینانه بک مورد از کارهایی را که در دولت قبل انجام شد و در این دولت هم انجام شد بررسی کنیم و در نهایت نتیجه هر کدام را هم ببینیم.

مسئله مذاکرات هسته ای

دکتر جلیلی: ما همواره در طول مذاکرات، مجلس را یک ظرفیت مهمی دانستیم، به ویژه بیانیه هایی که از سوی قوه مقننه صادر می شد به ما امکان چانه‌زنی بیشتری را می داد، از طرف دیگر به طور حتم گام اول مذاکرات هسته ای، حضور سه کشور اروپایی در مذاکرات بود که نتیجه آن به تعلیق فعالیت هسته ای ختم شد اما نظام پس از آن به این جمع بندی رسید که به علت عدم انجام تعهدات از سوی غربی ها فعالیت های هسته ای مجددا آغاز شود  .

موضوع غنی سازی با درصد بالا و ۲۰ درصد مطرح شد و فوردو را هم تحت نظارت آژانس و به صورت کاملا امن در آن موقع تأسیس کردیم به همین جهت غربی ها ایده تبادل سوخت هسته ای را مطرح و به این ترتیب رویکرد مقابله ای غربی ها به رویکرد تعاملی و مبادله ای تغییر کرد. از طرفی دیگر پس از تغییر رویکرد مذکور وساطت برزیل و ترکیه مطرح شد چون این دو کشور عضو غیر دائم شورای امنیت بودند.

بالاخره تلاش‌های مذکور منجر به صدور بیانیه تهران شد که در آن تمام حقوق هسته‌ای ملت ایران دیده شده بود، ولی آمریکایی‌ها به عهد خود عمل نکرده و نظرات فرستادگان خود را هم زیر پا گذاشتند و قطعنامه پنجم را دنبال کردند که این موضوع موجب اعتراض برزیل و ترکیه شد و این دو کشور در شورای امنیت به قطعنامه پنجم رأی ندادند، از طرف دیگر ایران با ارائه منطق دقیق خود همراه با رشد و توسعه سریع صنعت هسته‌ای کشور، غربی‌ها را وادار به حضور و گفت‌وگو در ژنو ۲ و ژنو ۳ و نشست استانبول در چارچوب گفت‌وگو حول محورهای مشترک کرد و وادار شدند که ابزار تقابلی خود را کنار بگذارند.

آمریکایی‌ها در استانبول ۲ از خط قرمز غنی‌سازی و حقوق هسته‌ای جمهوری اسلامی عقب‌نشینی کرد و شرمن نماینده آمریکا در مذاکرات، پیام رئیس جمهور آمریکا را در آن جلسه قرائت کرد و اعلام کرد که در حق هسته‌ای و حق غنی‌سازی ایران را به رسمیت می‌شناسند و ایران در این زمینه استثنا نیست، بلکه باید وارد تعامل و گفت‌وگو شویم و همکاری متقابل داشته باشیم و بالاخره طرف مقابل (۱+۵) پذیرفت که باید با ایران تعامل و گفت‌وگو کند.

جلیلی: اجازه هیچ بازدیدی از سایت نظامی پارچین را ندادم/ کار را در شرایطی تحویل دادیم که امریکا حق غنی سازی را پذیرفته و دارای ۱۹ هزار سانتریفیوژ و غنی سازی ۲۰% بودیم/ ناگفته هایی از روند عقب نشینی ۱+۵ در آلماتی

و اما دولت تدبیر و امید:

آقای روحانی در ادامه اظهارات خود در نشست خبری با خبرنگاران در توجیه عدم ارسال متن برجام به مجلس:

در برجام نگاه کنید می گوید به صورت داوطلبانه ایران این کارها را انجام دهد،همچنین هیچ کشور دیگری از میان اعضای ۱+۵ این توافق را نبرده در پارلمان خودش که ما ببریم در پارلمان و بخواهیم آن را تصویب کنیم.

در حالیکه:

اول)آمریکا از جمله کشورهای ۱+۵ است که سرنوشت برجام را به رای گیری کنگره گره زده است.

دوم) بر اساس قانون « الزام دولت به تعلیق اقدامات داوطلبانه در صورت ارجاع و یا گزارش پرونده هسته ای به شورای امنیت» که در سال ۱۳۸۴ توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید دولت موظف است برای انجام اقدامات داوطلبانه در موضوع هسته ای از مجلس اجازه بگیرد.

سوم ) فارغ از اینکه چه کشورهایی این قوانین را به پارلمان خود برده یا نبرده اند ، بر اساس قانون الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته ای که مشخصا برای نظارت بر توافق نهایی در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۹۴ به تصویب مجلس رسید دولت موظف به ارسال برجام به مجلس است.

و توجیهات دیگری که دولت برای عدم ارائه برجام به مجلس دارد...

اما گوشه ای از دستاوردهای ایران در مذاکرات هسته ای:

تبدیل فردو به یک مرکز تحقیقاتی ساده

تعطیلی و تخریب نیروگاه اراک

محدود کردن نطنز هم در غنی سازی و هم در استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته

رفع گوشه ای ناچیز از تحریم ها آن هم با شروط آژانس

عدم غنی سازی و ذخیره در کشور

و...

حال قضاوت با شماست. مسئله هسته ای و تحریم و مذاکرات از مسائلی است که همواره دولت فعلی به عملکرد خود افتخار می کند و آن را یکی از مهمترین دستاوردهای خود می داند. اگر این مهمترین دستاورد است پس وای به حال ملت...!