واکاوی میز ریاست!

به گزارش گلستان 24، اساساً مقدمه ها کمی پرحاشیه است. از قضا اصل مطلب هم همین مقدمه آن است. چرا که در مقدمه حرف های اصلی دوپهلو گفته می شود تا مخاطب خودش برود سر اصل مطلب. از آنجایی که نگارنده قصد سنت شکنی ندارد روال بر این است که اول مقدمه طی شود. شاید اگر از اینجا شروع کنیم بد نباشد، که در معرفی میز بگوییم چوبی چهارپا و مستطیلی و راست قامت است. معمولاً هم به ظاهر انسانها سوارش می شوند تا بر روی آن کارهایشان را راحت تر انجام دهند. اما بعضی اوقات جای میز و صاحبش تغییر می کند. مصداق گهی پشت به زین و گهش زین به پشت و شاید هم برای بعضی ها برعکس!

انسان هایی که پشتشان به زین است در دایره ی مقاله ی ما نمی گنجند و حسابشان سواست. اما معضل جامعه طبعاً انسان هایی هستند که زین به پشتشان است. طبق تحقیقاتی که کارشناسان به همراه متخصصان مختلف علم پزشکی همه دسته جمعی به آن رسیدند این نوع از رفتار نوعی بیماری است که بر اثر هپیتوناسیوناسیسم منطقی رخ می دهد! اگر بخواهم ساده تر بگویم می شود همان سیتوپلوپوژی. یعنی همان عقده های درونی!

این عقده ها ریشه در کودکی افراد دارد و باید ریشه ای درمان شود وگرنه به فرد و جامعه، مخصوصاً افراد زیردستش آسیب های جبران ناپذیری را وارد می کند. از علائم این بیماری می توان به افزایش ناگهانی وزن بدن، بلند شدن ناگهانی و پی در پی صدای خروجی از دهان، براق شدن چشمها و گرد ماندن آن در طول شبانه روز، تاری دید اطرافیان، علاقه به نشستن پشت میزها و صندلی های بزرگ و لم دادن، بی علاقه گی به امضا کردن نامه های ارباب رجوع، علاقه به شهرت، استفاده مداوم از تلفن همراه، عدم استفاده از وسایل نقلیه عمومی، عصبانیت های بی مورد و غیره و ذلک اشاره کرد که در این مقال نمی گنجد.

گفتنی ست محققان در این زمینه به نتایج حائز اهمیتی هم رسیدند. و آن اینکه چنین افرادی به هیچ وجه نباید به میز نزدیک شوند. حتی میز تحریر کودکانشان در منزل! به گفته محققین این نوعی آلرژی و واکنش بدن در برابر هیجانات ناشی از رویت میز است. بنابراین این افراد نه تنها نباید به این میزها نزدیک شوند بلکه هیچ گاه هم نباید هوای ریاست به سرشان بیفتد.