تأثیرات خشونت در رسانه بر روان کودک

بر اساس مطالعه‌ی جدیدی که در مجله روانشناسی با محوریت فرهنگ رسانه منتشر شد، اکثریت قریب به‌اتفاق والدین، متخصصان اطفال ومحققان رسانه بر این باورند که فیلم‌های خشونت‌آمیز، بازی‌های ویدئویی وبرنامه‌های تلویزیونی می‌تواند منجر به افزایش پرخاشگری در کودکان شود.

به گزارش گلستان 24 : در سال‌های پیش کارشناسان به دریافتی مبنی بر اینکه آیا رفتار پرخاشگرانه‌ی کودکانرا می‌توان بامحتوایخشونت‌آمیزتولیدات رسانه‌ای مرتبط دانست، دست‌یافته بودند. در همین راستا مطالعه‌ای در آمریکا انجام شد و منتج آن مؤید اثرات عمیق محتواهای خشن رسانه‌ها بر روح و روان کودکان بود که منجر به پرخاشگری در کودکی و نوجوانی می‌شد.

در راستای پیشبرد این مطالعه محققانی به نام چون "برد بوشمن"، استاد دانشگاه اوهایو، "کارلوس کروز"، دانشجوی دکترای اوهایو، "ماریو گلویتزر"، استاد دانشگاه فیلیپس ماربورگ در آلمان، 371 دانشمند روانشناسی رسانه و ارتباطات از 3 سازمان حرفه‌ای مختلف، 92 عضو کنسول ارتباطات و رسانه از آکادمی آمریکایی اطفال و یک نمونه 268 نفره از والدین کودکان آمریکایی حضور داشتند.

بر اساس داده‌های منتج از این مطالعه،66درصد ازمحققان، 67درصد ازوالدین و90 درصدازمتخصصان اطفالموافق یاکاملاًموافق‌اند کهبازی‌های ویدئوییخشونت‌آمیزمی‌تواندرفتار پرخاشگرانهدر کودکان را افزایش می‌دهد.

"برد بوشمن"، سرپرست تیم تحقیقاتی و استادارتباطات وروانشناسی دانشگاه ایالتی اوهایومعتقد به تأثیر محرک‌هایروزنامه‌نگاریبر نتیجه گزارش و عدم رسیدن به یک اجماع بوده است وگرنه منتج این تحقیق بر هیچ‌کسی پوشیده نیست.وی معتقد است برخی از محرک‌ها باعث اثرگذاری خشونت در رسانه‌های اجتماعی بر روی پرخاشگری نوجوانان و کودکان شده است که متأسفانه بسیاری از دانشمندان و صاحب‌نظران به موضوع و زمینه اثرات منفی آن توجهی ندارند.

"برد بوشمن" نتایجتحقیقاتخودرابایافته‌هایعلمی–تحقیقاتی "جاناولیور" درتغییراتآبوهواییمقایسه می‌کند و معتقد است 97% از جامعه‌ی علمی بر این باورند که جهان در حال گرم‌تر شدن است و این واقعیتی اجتناب‌ناپذیر است اگرچه ممکن است تعداد محدودی وجود داشته باشند که نظری خلاف آن باشند، اما به‌هرحالیافته‌ی علمی چونگرم شدن کره زمین مستدل است و بی‌شک میزان اثرات نامطلوب خشونت در رسانه بر روان کودک نیز امری حتمی و واقعیتی اجتناب‌ناپذیر است.

نتایج تیم تحقیقاتی بوشمن و همکارانش دست‌به‌دست گشته و موردمطالعهقرارگرفته است و سال قبل نیز در مجله اطفال منتشر شد. پس‌ازآنمطالعه‌ای دیگر در این زمینه به رهبری "لیندسی ای. رابرتسون"، "هلنا مک آنلی" و دیگر همکاران در این زمینه انجام شد و به این اجماع رسیدند که کودکان و نوجوانانی که دو ساعت و یا بیشتر به تماشای تلویزیون می‌پردازند، محتوای خشن‌تری را نیز تماشا می‌کنند که این امر منجر به ناهنجاری در اوایل سنین بلوغ در فرد می‌شود.

مضاف بر عواملی چون مشاهده بیش‌ازحد تلویزیون و محتواهای خشن، عوامل دیگری نیز باعث افزایش خشونت در کودکان می‌شوند. اگرچه عواملی چون فقر و پایین بودن سطح IQ در افراد مختلف بر خشونت تأثیری عمیق دارد اما این عوامل تقریباًغیرقابل تغییر هستند، اما والدین با محدود کردن برنامه‌های تلویزیون و دیگر رسانه‌هامی‌توانند میزان خشونت را در فرزندانشان کاهش دهند.

علاوه بر اقدامات کنترلی و نظارتی که باید دولت، کنگره و سازمان‌های مختلف فرهنگی در این زمینه انجام دهند و محدود کردن میزان خشونت را در رسانه‌ها پیگیری کنند، والدین نیز می‌توانند اقداماتی عملی را انجام دهند که "برد بوشمن" به کنترل‌هاییازجمله محدود کردن زمان روشن بودن صفحه‌نمایش، نظارت دقیق بر آنچه کودکان و نوجوانان مشاهده می‌کنند و یا بازی‌های آنلاینی که انجام می‌دهند، اشاره می‌کند. به عقیده وی نکته‌ی دیگری که بسیار حائز اهمیت است آن است که با بچه‌های خود در این زمینه صحبت کنند و آگاهی‌های لازم را از آنان دریغ نکنند.

پروفسور بوشمن خود این قوانین را برای پسر 14 ساله‌اش اعمال می‌کند. اگرچه آکادمی کودکان آمریکا توصیه می‌کند که کودکان تنها باید دو ساعت در روز را به مشاهده تلویزیون بپردازند، اما بوشمن زمان بیشتری را به فرزندش می‌دهد اما محتوای برنامه‌های مطلوب وی را با دقت بررسی می‌کند. او هیچ تلویزیونی را در اتاق شخصی پسرش قرار نداده است. پسرشipad دارد، اما زمانی می‌تواند از آن استفاده کند که درب اتاقش باز باشد و شب نیز آن را به والدینش تحویل دهد. وی برای همه برنامه‌های تلویزیونی که خشونت را رواج می‌دهند، "گذرواژه" قرار داده است و این قانون نیز برای سایت‌های خشن در اینترنت نیز برای پسرش اعمال‌شده است و تنها ویدئو گیم های متناسب با سنش را برای او تهیه می‌کند.

اگرچه بوشمن تحقیق گسترده‌ای را درزمینهٔ اثرات خشونت در رسانهبر کودک و نوجوانان را انجام داده است و به این نتیجه رسیده است که مشاهده این نوع از تولیدات را برای افراد زیر 25 سال پیشنهاد نمی‌کند، اما دو فرزند بزرگ‌تر وی که18 و 19 ساله هستند به مشاهده تولیدات رسانه‌ای خشن می‌پردازند.

انتهای سخن:

پرخاشگری یکی از نتایج خشونت در رسانه‌ها بر روح و روان افراد به‌ویژه کودکان و نوجوانان است و نابه هنجاری‌های دیگر ازجملهافسردگی، کج‌فهمی، لجبازی، تخریب سیستم عصبی و فکری و فردگرایی مفرط از دیگر اثرات مخرب محتواهای خشن تولیدات رسانه‌ای است که این امر با الگو گیری کودک از شخصیت قهرمان داستان بازی‌های ویدئویی و برنامه‌های تلویزیونی و ...به‌صورت ناخودآگاه به وی منتقل می‌شود که این امر نیز به‌نوبه خود باعث افزایشخشونت و پرخاشگری در جامعه می‌شود که بیشترین آسیب و خسارت آن متوجه کودکان ونوجوانان آن جامعه است که در بسیاری از موارد نیز منجر به ترس و اضطراب شدید در کودک می‌شود.

در این زمینه افراد، کارشناسان، سازندگان تولیدات رسانه‌ای، سازمان‌های حمایتی و نطارتی و به‌ویژه والدین هرکدامبه‌نوبه خود سهیم هستند تا میزان خشونت در کودکان را کاهش دهند و جامعه را از این معضل که اثرات منفی آن بدون شک سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد، نجات دهند.