آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی که در چند روز گذشته در بیمارستان لاله تهران بستری شده بود،‌ ظهر امروز چهارشنبه دار فانی را وداع گفت.

آیت‌الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی دعوت حق را لبیک گفت + زندگینامه

به گزارش گلستان24، آیت الله موسوی اردبیلی از روز دوشنبه هفته جاری به دلیل عارضه قلبی و گوارشی در بیمارستان لاله تهران بستری شده و امروز ظهر پس از سکته مجدد قلبی و وخامت حال، در سن ۹۱ سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد.

رضا پایدار معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی ایران دقایقی پیش خبر درگذشت آیت الله سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی را تایید کرد.

عضویت در شورای انقلاب، عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی، نمایندگی دورهٔ اول مجلس خبرگان رهبری، دادستانی کل کشور، ریاست دیوان عالی کشور، عضویت در شورای عالی قضایی، عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی و مسئولیت اجرای فرمان شش ماده‌ای امام خمینی (ره) و بنیانگذاری دانشگاه «مفید»قم از جمله مسئولیت های ایشان در دوران پس از انقلاب بود.

آیت الله موسوی اردبیلی (1)

حضرت آیت الله العظمی سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (مدّظلّه) بنیانگذار دانشگاه مفید، از مراجع تقلید جهان تشیع و از پیشگامان انقلاب اسلامی ایران و یکی از نزدیک­ترین یاران امام خمینی(ره) رهبرکبیر انقلاب اسلامی، به شمار می­آیند. ایشان در سال 1304 خورشیدی در شهر اردبیل، واقع در شمال غربی ایران، در خانوادهای روحانی به دنیا آمدند. پدرشان از روحانیون محترم بودند که به جهت مخالفت با سیاستهای ضد مذهبی رضا شاه، سال­ها زیر فشار مأمورین حکومتی به سر برده و از جمله حدود سه سال در منزل خود به صورت محبوس زندگی میکردند. ایشان تحصیلات خود را تحت نظر پدر آغاز نمودند و تا سن 18 سالگی در زادگاه خود ادبیات فارسی ، ریاضیات ،مقدمات و بخشی از دروس سطح حوزوی را فراگرفتند.

آیت الله موسوی اردبیلی (2)

در سال 1322 به قم مهاجرت نموده و در حوزه علمیه به تحصیل مشغول شدند و باقی دروس سطح را نزد اساتیدی چون حضرات آیات گلپایگانی، سید احمد خوانساری، میرزا مهدی مازندرانی و سلطانی فرا گرفتند. سپس در دروس خارج فقه و اصول حضرات آیات  بروجردی، سید محمد داماد و حجت کوه­کمری حاضر شدند و همزمان، به تدریس دروس سطوح عالی پرداختند. در سال 1324 برای استفاده از حوزه  علمیه نجف اشرف، به عراق عزیمت نموده و در آن شهر به مدت دو سال در دروس حضرات آیات عظام خویی و حکیم و شیرازی حاضر شدند. در سال 1327 به جهت بیماری پدر به ایران مراجعت کرده و در حوزه علمیه قم تحصیلات خود را ادامه دادند. در سال 1339 در پی ابتلا به بیماری سختی، ناچار به اردبیل مراجعت کرده و در آن شهر به تدریس و تربیت طلّاب و انجام فعّالیت­های اجتماعی پرداختند. آیت الله العظمی موسوی اردبیلی از اوان جوانی به همراه تحصیلات حوزوی خود، مجدّانه در فعّالیت­های اجتماعی و سیاسی شرکت می­جستند. خطابه­های پرشور ایشان در مساجد شهرهای مختلف از جمله ارومیه، همدان، اردبیل، بابل، بندر انزلی در طول سال­های دهه­های 20 و 30 در ایجاد تحرّکات سیاسی و اجتماعی آن شهرها، تأثیر بسیاری برجای گذاشت. پس از بازگشت به اردبیل این مجاهدات شکل جدّی­تری به خود گرفت به­طوری که ایشان به عنوان کانون تحرکات ضدحکومتی در اردبیل و آذربایجان شناخته شده و از سوی سازمان امنیت رژیم شاه تحت تعقیب قرار گرفتند. به این ترتیب مجبور به خروج از اردبیل و مهاجرت به تهران شدند. از هنگام مهاجرت به تهران در سال 1347 تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، ایشان در کنار تلاش­های علمی خود، با تأسیس و اداره مراکزی چون مؤسسه مکتب امیرالمؤمنین(ع)، کانون توحید و مدارس مفید، به تربیت جوانان و دانشجویان مسلمان پرداخته و ضمن آشنا کردن آنان با مبانی اسلامی، در کنار سایر همرزمان خویش، از جمله آیت الله شهید مطهری و آیت الله شهید بهشتی، بذر انقلاب را در دل جوانان مسلمان کاشته و کادرهای اجرایی آینده انقلاب را تربیت نمودند. بسیاری از آن جوانان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی عهده­دار مسؤولیت­های مهمّی از جمله وزارت، نمایندگی مجلس، استانداری یا سفارت شدند و نقش چشمگیری در اداره کشور ایفا کردند.

آیت الله موسوی اردبیلی (3)

اوج­گیری انقلاب اسلامی و مهاجرت امام خمینی به پاریس در سال 1357، شورای انقلاب اسلامی تشکیل شد و 5 نفر از مهم­ترین شخصیت­های انقلابی، از جمله آیت الله موسوی اردبیلی، از سوی امام به عضویت این شورا منصوب شدند. این شورا رهبری انقلاب اسلامی را تا پیروزی آن و همچنین اداره کشور را تا استقرار نهادهای برخاسته از قانون اساسی به عهده گرفت. امام خمینی نخست آیت الله موسوی اردبیلی را به دادستانی کلّ کشور و پس از شهادت آیت الله بهشتی، بهریاست دیوان عالی کشور منصوب کردند. به این ترتیب تا چند ماه پس از وفات امام خمینی در سال 1368 ریاست قوّه قضاییه ایران را بر عهده داشتند. از مهم­ترین اقدامات ایشان، در این مدت، تجدیدنظر و بازنویسی قوانین قضایی ایران و تطبیق آن با فقه شیعه بود. از جمله سایر سمت­های ایشان در این سال­ها، می توان به عضویت در نهادهای مهمّی چون مجلس خبرگان قانون اساسی، شورای بازنگری قانون اساسی، مجلس خبرگان رهبری، شورای عالی انقلاب فرهنگی وهیأت امنای فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد. رفع یکی از نیازهای جدی حوزه علمیه قم و محقق ساختن یکی از برنامه های دیرینه خود، دانشگاه مفید را در شهر قم بنیان گذاردند. به دنبال فوت امام خمینی، ایشان به شهر قم مهاجرت نموده و از آن زمان در کنار تدریس خارج فقه و اصول و تألیف و انجام وظایف مرجعیت دینی، ریاست عالیه این دانشگاه را شخصاًَ بر عهده دارند. افزون بر ده­ها مقاله علمی، کتب زیر از جمله تألیفات ایشان است:

 

 1- جمال ابهی: 1389 ﻫ.ق
 2- فقه القضا: انتشارات مکتب امیرالمؤمنین(ع)، قم ، 1408 ﻫ.ق

 3- فقه الحدود و التعزیرات: انتشارات مکتب امیرالمؤمنین(ع)، قم ، 1413 ﻫ.ق

 4- فقه الشرکـﺔ: انتشارات مکتب امیرالمؤمنین(ع)، قم ، 1414 ﻫ.ق
 5- فقه الدیات: انتشارات مکتب امیرالمؤمنین(ع)، قم ، 1416ﻫ.ق
 6- فقه القصاص: انتشارات نجات، قم، 1418 ﻫ.ق 
 7- فقه المضاربـﺔ: انتشارات مفید، قم ، 1421 ﻫ.ق

 

 

انتهای پیام/

ارسال نظر

آخرین اخبار