گزارشگر گلستانی ؛ شمس پرنده و خبرنگارشیردل

به گزارش گلستان 24، دکتر فردوس حاجیان  گفت:صحبتهای امروز من در مورد کسی است که به عنوان خبرنگاری شیردل وشمس پرنده زخم رویا و عمق واقعیت را به تصویر می کشد. شیردل به معنی پهلوانی نام آور وشجاع معنا می شود.اوکسی است که مستقیما در عمق جنگودر دل حادثه  میرود و خبرهارا انعکاس می دهد و شمس پرنده هم به این معنا که مکان رادر سیطره ی شهود باطنی خودقرارداده وطی طریق کردن  وهر لحظه در هر مکانی بودن را به تماشا می گذارد ،دیروز در سوریه وامروز در عراق وفردادر ایران .

وی افزود:محمد رضا حسینی بای یک خبرنگار جوان است که مادرش برای اسم او عکس یک شیر در موبایلش گذاشته و سوادحصولی نداردلیکن شهود باطنی دارد که هر وقت خواست با پسرش حرف بزند روی تصویر شیر کلیک می کندوپسر پشت خط حاضرمی شود چه نشان زیبایست این کشف وشهود حضوری در عالم معنا

حاجیان با بیان اینکه روزی که مصادف با برگزاری آزمون در ایران واصطلاحا روز کنکور بود اظهار داشت :  روز روزی که روز کنکور است  در خبرها دیدیم حسینی بای از قلب بغداد که این روزها در گوشه وکنار این کشور جنگ می باشداز داخل دانشگاه بغدادخبری تهیه کرده است که کنکور در بغداد چگونه است .همه می دانند که وی خبرنگار مربوط به حوزه وزارت علوم می باشد وبه گفته خودش در تمام حوزه ها از جمله سیاسی،اجتماعی ،فرهنگی ،حوادث و... کار کرده است ولی اینکه در مکان جنگی خبردانشگاهی تهیه شودولباس خبرنگاران جنگی از تن بیرون بیاورد وبا لباس رسمی خبرکنکور را روی آنتن بفرستد، همان شمس پرنده را معنا بخشیده وبه مکان درآنی  ولحظه ای هویتی فرهنگی وعلمی می بخشد.

 پژوهشگر برتر یونسکوبا اشاره به مطلب زخمهای خبرنگاری ترجمه علیرضا عبادتی گفت:خبرنگارانی که درطول  جنگ به انعکاس خبر می پردازند و زخم هایی در این زمینه می خورندالبته امکان دارد این زخم ، زخم روح و روان که من ازآن به نام زخم رویا یاد می کنم که پس از از بازگشت از مناطق جنگی نیاز به استراحت ،مشاوره وتجدیدقوا دارند.که البته روحیات عرفانی وعوالم کشف وشهودی وعلم حضوری خبرنگار می تواند در این تجدید قوا کمکش کند. ارنی پایل از خبرنگاران جنگ جهانی دوم است در خاطرات خودش نوشته: که سالها با آن تصاویری که در ذهنم نقش بسته زندگی کرده ام آن ها روحم راآزرده وذهنم راسرگشته وحیران کرده بودندآسیبی که آن حقایق در ذهن وروحم ایجاد کرده خارج از حد تصور می باشد.

حاجیان در ادامه افزود: ما باید برای خبرنگارانی که روح وذهنشان در ارتباط با حوزه هایی که در آن کار میکنند دچارآسیب می شوند به خصوص خبرنگارانی در حوزه جنگ کار میکنند فضایی ایجاد کنیم که روح وروان آنها بازسازی بشوند وبتوانند زندگی توام با شادابی ونشاط را ادامه دهند.مدیرا ن فرهنگی ومسوولین عالی رتبه نظام باید به این گنجینه های گرانبها توجه بیشتری کنند.هرگز این گونه تصور نشود که تنها کسانی که سلاح به دست دارند ومی جنگند اگر زخمی شوند از مجروحین ومصدومین جنگ می باشند.در یک جنگ خانمان سوز بیشترین آسیب را کودکان ،زنان و خبرنگاران خط مقدم والبته نیروهای صلیب سرخ وپزشکان می بینندچرا که این چندگروه جنگ را انتخاب نمی کنند جنگ آنها را انتخاب می کند.

پایه گذار نظریه صلح فرهنگی گفت:امروز بخش عظیمی از جهان در آتش جنگ می سوزدومیلیونها زن وکودک آواره واسیر وبادیه نشین شدند.این هاروزی خانه وخانواده ای داشتند،مادران در کنار فرزندانشان لالایی می خواندندوکودکان با عروسک هایشان بازی می کردند.اکنون جای آن لالایی های مادرانه صدای گریه وگوش خراش توپ وتانک و مسلسل است و جای عروسک های کودکان نارنجک و ترکش ولاشه های هواپیماهای جنگی که آشیانه هایشان را تبدیل به ویرانه های وحشت و دهشتناک کرده است .

وی در خصوص اینکه خبرنگار می تواند زخمهای جامعه را التیام بخشد گفت:به نظر من یک خبرنگار بی طرف می تواند التیام بخش زخمهای یک جامعه باشدومیتواند در بخشهای گوناگون جامعه به مشکلات مردم مرهم باشد.ودر این جا می توانیم به انعکاس زخم مردم در عرصه های جنگ اشاره کنیم  که حسینی بای خبرنگار صدا وسیما به قلب جنگ رفته و صدای نفی خشونت و احساس عمیق وشریف صلح جویانه های اورا در عمق میادین جنگی چون شمس پرنده وچون خبرنگاری شیر دل می بینیم اومرا به یاد مرحوم رسول ملا قلی پوردر حوزه سینما ی جنگ می اندازدبه باور من رسول تنها سینما گری بود که دوربینش در دل واقعه ی واقعی جنگ حرکت می کرد ودوربین نبود شخصیت بود. با دوربین رسول ما جنگ را می دیدیم ولی از جنگ بیزار می شدیم وکاری که علیرضا نادری در نمایشنامه هایش می کند همین گونه است.علیرضا نادری واقعیت را در نمایشنامه هایش باز نمایی نمی کند بلکه عین واقعیت،عین واقعیت را به تصویر می کشد تا توبا درک واقعیت های جنگ عمق فاجعه را در عمق میدان جنگ تجربه کنی و با تدبیر وتفکر دریابی که جنگ کریه وزشت وبد منظر است در عرصه فرهنگی نیز همین طور است با خوانشی جامعه شناسانه در میابیم که مثلا پیتر شومان کارگردان مشهور وضدجنگ آمریکایی در تاتر خیابانی نان وعروسک در دهه 1960و1970انقلابی را پایه گزاری می کند وعروسک هایی به قد آدمها می سازد ورژه خیابانی به منظور اعتراض به جنگ ویتنام راه می اندازد.همینطورژاک فیلیکس جوان در دل جنگ جهانی دوم در اوج تسلط نازی ها در فرانسه او که یک شاگردآهنگر بود ساخت عروسک های کاغذی وپارچه ای را یاد می گیرد وبرای کودکان نمایش عروسکی سایه از جمله سفید برفی را اجرا می کند.اکنون پس از سالها مکتب پیترشوما وژاک فیلیکس از مکاتب قابل احترام والگو برداری در سراسر دنیاست راستی مارسول ملاقلی پور را چگونه ارج نهادیم وجایگاه استاد علیرضا نادری کجاست؟...امروز کنکوری در ایران بود وآزمونی در بغداد کودکانی که در سالهای نه چندان دور در ایران عزیزمان عروسک هایشان را با نارنجک های عمل نکرده اشتباهی بغل کردند چون ستارگانی پر فروغ در آسمانها می درخشند وهنوز صدای لالایی مادرانمان از عمق آشیانه های آوار برسرشان فرو ریخته به گوش می رسد.گوشهای جهان کر شده است .زبانها لال و کام سخنوران صلح سکوت را تکرارمی کند در میان آتش وخون توپ وتانک وسیاهی های جنگ شمس پرنده وخبرنگاری شیر دل عروسکی را به دست جدا از پیکر نحیف کودکی می دهد وبه جای مادر برایش لالایی می خواندآن سودخترکی در حال دویدن وجیغ کشیدن است و در سویی دیگر کودکی به آسمان می رود و برتعداد ستارگان آسمان یکی افزوده می شود و از زمین کودکی کم می شود.

وی در پایان گفت:حسینی بای در هر زمینه ای وارد شود در آن تحقیق کرده وبا دانشی که در حوزه کاری خودش نسبت به مسایل دارد موفق ظاهر می شودو حضور خودش را در عرصه خبرنگاری ثابت می کند.

حسینی بای که حوزه اصلی او وزارت علوم است متولد سال 1353 در گنبد کاووس است که در آزادشهر استان گلستان بزرگ شده است.

پدر او کشاورز است و مادرش نیز خانه‌داری می‌کند. او که در رشته تاریخ تحصیل کرده،در چهارده سالگی در جنگ حضور داشته و مجروح گردیدو از سال 75 وارد صداوسیما شده و از سال 78 کار خبرنگاری را آغاز کرده است./انعکاس شمال