شناخت نامه امام هادی علیه السلام + پوستر

شناخت نامه امام هادی علیه السلام

ابوالحسن علی بن محمد بن علی بن موسی مشهور به امام هادی(ع) فرزند امام جواد(ع) و دهمین امام شیعیان است. از او با عنوان امام علی النقی(ع) نیز یاد می‌کنند. او از سال ۲۲۰ تا ۲۵۴ هجری قمری به مدت ۳۴ سال امامت شیعیان را به عهده داشت.

یشتر سال‌های دوره امامت آن حضرت در سامرا، تحت نظارت مستقیم حاکمان وقت سپری شد. زمان امامت او همزمان با حکومت چند تن از خلفای عباسی از جمله متوکل عباسی بود. بارگاه او که به حرم عسکریین مشهور است، در شهر سامرا قرار دارد که طی انفجاری تروریستی در سال ۱۳۸۴ش. گنبد و بخشی از گلدسته‌های آن تخریب شد و در سال ۱۳۸۶ش. نیز مورد هجوم دیگری قرار گرفت و مابقی گلدسته‌های حرم فرو ریخت.

از امام هادی(ع) احادیثی در امور اعتقادی، تفسیر قرآن، فقه و اخلاق روایت شده است. زیارت جامعه کبیره که در بردارنده مضامین اعتقادی شیعیان و به عقیده برخی، یک دوره فشرده امام شناسی است نیز از امام هادی(ع) روایت شده است.

وی در دوره امامت خویش، به تربیت شاگردان و رسیدگی به امور شیعیان پرداخت. برخی از شاگردان و یاران ایشان عبارتند از: عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، ایوب بن نوح، حسن بن راشد و حسن بن علی ناصر.

نسب، کنیه و لقب‌ها

پدر امام هادی، امام جواد امام نهم شیعیان است. مادر آن حضرت کنیزی به نام سمانه  یا سوسن بود.

امام دهم و فرزندش امام حسن عسکری(ع) به عسکریین شهرت یافتند.  این شهرت از آن روست که خلفای بنی عباس آنها را از سال  ۲۳۳ ق به سامرا بردند و تا آخر عمر تحت نظر قرار دادند.

امام هادی(ع) به لقب‌های دیگری مانند: نجیب، مرتضی، نقی، عالم، فقیه، امین و طیب نیز شهرت داشت. کنیه وی ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام کاظم(ع) و امام رضا(ع)، نیز ابوالحسن بود، برای اجتناب از اشتباه، عنوان «ابوالحسن اول» به امام کاظم(ع)، «ابوالحسن ثانی» به امام رضا(ع) و «ابوالحسن ثالث» به امام هادی(ع) اختصاص یافته است.

نقش انگشتر امام هادی(ع)، «‌اللّه ربّی و هو عصمتی من خلقه‌» بوده است.

انگشتر دیگری نیز داشت که که نقشش «حفظ العهود من أخلاق المعبود».

تولد و شهادت

تولد آن حضرت بنا به روایت کلینی، شیخ مفید و شیخ طوسی و نیز ابن اثیر، در نیمه ذی الحجه سال  ۲۱۲ ق. و در منطقه‌ای به نام صریا در نزدیکی مدینه   بوده است. بعضی تولد آن حضرت را در دوم یا پنجم ماه رجب دانسته‌اند.

شیخ مفید و دیگران روایت کرده‌اند، آن حضرت در ماه رجب سال  ۲۵۴  پس از ۲۰ سال و ۹ ماه اقامت در سامرا رحلت کرد. برخی منابع، شهادت وی را در روز سوم رجب دانسته‌اند ،  در حالی که منابع دیگر،  ۲۵  یا  ۲۶  جمادی الثانی را ذکر کرده‌اند. در آن زمان معتز، سیزدهمین خلیفه عباسی، بر اریکه قدرت بود.

همسر و فرزندان

همسر امام هادی(ع) حُدیث یا سلیل نام داشت. وی کنیزی از اهالی "نوبه" بود و همو مادر امام حسن عسکری(ع) است.

اکثر علمای شیعه چهار فرزند پسر برای امام هادی(ع) ذکر کرده‌اند، اما در تعداد دختران وی اختلاف است. حضینی می‌نویسد: فرزندان امام هادی(ع) عبارتند از: امام حسن عسکری(ع)، محمد، حسین و جعفر (مدّعی امامت و معروف به جعفر کذاب)

شیخ مفید در مورد فرزندان وی می‌نویسد: جانشین آن حضرت ابامحمد حسن است که امام بعد از اوست و حسین و محمد و جعفر و دختری به نام عایشه.

و ابن شهرآشوب دختری به نام علیه برای وی نام می‌برد. البته با توجه به قرائن و شواهد امکان دارد امام هادی(ع) فقط دارای یک دختر بوده باشد که نام‌های متفاوتی داشته است. از سخنان علمای اهل سنّت نیز برمی‌آید که وی چهار فرزند پسر و یک دختر داشته است.

زیارت جامعه کبیره

این زیارت که یک دوره فوق العاده از معارف شیعی و جایگاه اهل بیت در هستی را بیان می‌کند به درخواست شیعیان از امام هادی(ع) صادر شده است.

شهادت امام

بنابر قولی امام دهم در زمان حکومت معتز عباسی مسموم شده و به شهادت رسید. مردم در تشییع پیکر امام هادی به صورت خود سیلی می‌زدند و گونه‌های خود را می‌خراشیدند. بدن مطهر امام را بر دوش گرفته و از خانه ایشان بیرون بردند و جلوی خانه «‌موسی بن بغا‌» قرار دادند. وقتی معتز عباسی آنان را دید، تصمیم گرفت، بر بدن امام نماز بگزارد. از این رو، دستور داد بدن امام را بر زمین گذاشتند و بر جنازه حضرت نماز خواند، ولی امام حسن عسکری(ع) پیش از تشییع بدن مطهر امام(ع) به اتفاق شیعیان بر آن نماز خوانده بود. سپس امام را در یکی از خانه‌هایی که در آن زندانی بود، به خاک سپردند. ازدحام جمعیت به قدری بود که حرکت کردن در بین آن همه جمعیت برای امام عسکری(ع) مشکل بود. در این هنگام، جوانی مرکبی برای امام آورد و مردم امام را تا خانه بدرقه کردند.