شلختگی کودکان قبل از هفت سالگی خلاقیت می آفریند

نگاه به زندگی در گروه­های سنی مختلف متفاوت است. درک بیشتر این تفاوت با مقایسه رفتارهای بزرگسالان و کودکان در شرایط مشابه به راحتی امکان­پذیر است. کودکان به صورت طبیعی برخلاف بزرگسالان از ذهنی خلاق برخوردارند زیرا آن­ها محدودیت­های ما را ندارند. ما بسیار عمل­گرا و بدبین هستیم و در هر کاری حساب سرانگشتی می­زنیم حال آن که در دنیای کودکی آن چه که بیش از هر چیز مشهود است رویاهای آن­هاست که سرشار از اسرار و شگفتی است و خارج از اختیارات ماست. اقدامات کودکانه خلاقیت را در آن­ها پرورش داده و آن­ها را به نبوغ می­رساند.

عدم درک دنیای کودکان امری است که برای ما مکررا تکرار شده است. شاهد مثال ما کار نقاشی است که کودکی با کلی ذوق و نشاط کشیده است و آن­چه را که در تخیل داشته است با کشیدن خطوطی چند برای ما توضیح می­دهد. حال آن که نقاشی او برای ما بی­معناست و کودک قادر نیست آن­چه را که در ذهن داشته است بر ورق پیاده کند. در چنین شرایطی واکنش درست چه می­تواند باشد؟

برای والدینی که رشد علمی- تخیلی کودک خود را  می­خواهند در هم چنین شرایطی آن است که توضیحات کودک را بپذیرند و از او حمایت کنند تا از او "سالوادور دالی" دیگری بسازند. کودکان به صورت طبیعی ذهن بسیار خلاقی دارند. آن­ها محدودیت­های ما را ندارند. ما بسیار عمل­گرا و بدبین هستیم حال آن که این صفت در میان کودکان کمرنگ­تر به نظر می­رسد. پس والدین موظف هستند که رسیدگی به خواست­های کودکان را در اولویت کارهای خود قرار دهند و لازم است که بدانند کودکان از لحظه لحظه بازی با والدین و توضیح دادن کارهای خود برای والدین لذت می­برند.

شلختگی کودکان و رشد خلاقیت

بسیاری از والدین مخصوصا مادران به برخی از کارهای کودک خود حساس هستند و احساس می­کنند که اگر اثر انگشت کودک­شان بر روی شیشه بماند و یا به قابلمه غذا دست بزنند، اتفاق وحشتناکی روی می­دهد و ما مجبوریم از کارهای خود عقب بمانیم تا به رفع گندکاری­های کودک خود بپردازیم. حال آن که باید پذیرفت اگر خواهان پرورش خلاقیت فرزند خود هستیم باید به او اجازه دهیم که به بازی­هایش به سبک خودش ادامه دهد و چارچوب و محدودیت برای او تعریف نکنیم. زیرا بین خلاقیت و شلختگی کودکان رابطه تنگاتنگی وجود دارد.

اگرچه شلختگی کودکان برای والدین به ویژه مادران بسیار آزار دهنده است اما این امر بی­شک نشئت گرفته از خواست درونی کودک است و باید برای خواسته­ها و تمایلات کودک ارزش قائل شد تا ابتکار و خلاقیت در او ایجاد شود. در چنین شرایطی والدین از اینکه فرزندشان فعالیت دارد نباید ناراحت باشند و بدانند که اگر خلاقیت او را سرکوب کنند آینده او را تحت تأثیر خودخواهی­های خود کرده­اند.

سخن پایانی:

"نانسی بلکری" روانشناسی است که کتاب­هایی چند در زمینه خلاقیت کودکان نوشته است. او در این رابطه می­گوید درست است که نمی­توان بذر تخیلات را در ذهن کودکان خود کاشت اما می­توان محیطی فراهم کرد که در آن خلاقیت کودکان ریشه بدوانند و نویدی برای رسیدن به موفقیت­های بیشتر فرزند در آینده باشد. و لذا والدین باید بر کودکان خود سخت نگیرند و بی نظمی­های آن­ها را تحمل کنند و خانه اولین محیطی باشد که فرزند در آن راحت باشد و به راحتی بتواند آزادی عمل داشته باشد تا بتوان شاهد موفقیت­های او در آینده باشند.