نگاهی به نقش پدران در تربیت جنسی پسران

نظام خانواده طبق دستور‌ها و قواعدی که دین برای آن مشخص ساخته، یک سیستم زنده، پویا و دارای ارتباط و تاثیر و تاثر مستقیم از تمام اعضای آن است. فطرت اجتماعی زندگی کردن انسان، موهبتی الهی محسوب می‌شود که بر طبق این طرح، رشد و تعالی فرد در گروی حضور و نقش آفرینی وی در اجتماع تعریف می‌شود. اجتماعی که هسته‌های اصلی آن از خانواده شکل می‌گیرد و به اجتماعات بزرگ‌تر دیگر تسری می‌یابد. در این هسته مرکزی از اجتماع بشری، میان سه جایگاه پدر، مادر و فرزند تفکیک وظایف مشخصی وجود دارد و حق هر یک بر دیگری مورد تاکید دین قرار گرفته است. 

به گزارش گلستان 24 ، در اسلام جایگاه مادر و پدر، از قداستی مثال زدنی برخوردار است و تاکید بر رعایت حقوق ایشان در ردیف نهی از شرک به خدا قرار دارد. از سوی دیگر فرزندان نیز حقوق متقابلی بر عهده والدین خود دارند. موضوع عاق والدین که در اسلام یک گناه کبیره محسوب می‌شود، در وجه مقابل در برابر عاق فرزند قرار می‌گیرد. این قضاوت و ارزشگذاری عادلانه موجب آن می‌شود که در نهاد خانواده هر یک از عناصر به حفظ حریم و انجام وظایف خویش کوشا باشند. 

همانطور که پسر یا دختری می‌تواند با رفتارهای ناپسند و بی‌حرمتی‌های مکرر موجب رنجش والدین خود شود تا جایی که مشمول عقوق والدین شود، والدینی هم که در مسیر تربیت و رشد فرزند خود کوتاهی نمایند و او را از اصول اعتقادی و فکری محروم سازند نیز مورد عقوق فرزندان قرار خواهند گرفت. 

در مورد حقوق والدین بر فرزندان، صحبت‌ها، پژوهش‌ها و فعالیت‌های فراوانی صورت گرفته است؛ اما در مورد حقوقی که فرزندان بر عهده پدر و مادر دارند، کمتر سخنی به میان می‌آید. در اسلام برخی از حقوق از قبیل آشنایی با مسائل اعتقادی جزو وظایف پدر و مادر شمرده شده است. حقی که با کمی تامل بر جنبه های مختلف آن، اهمیت و ارزش آن نمایان می‌شود. فرزندی که از بدو تولد تا سنین بلوغ فکری، مزرعه بکر دانش و احساسات خود را به طور کامل در اختیار والدین خود قرار داده است، مسلما طبق قاعده امانت داری، از والدین خود انتظار فراهم ساختن زمینه‌های رشد خود را در مسیر صحیح و انسانی دارد. 

در میان تقسیم وظایفی که در تربیت و رشد فرزندان دختر و پسر با مادران و پدران صورت می‌گیرد، به طور طبیعی به دلیل هم جنس بودن مادر و دختر و نیز پدر و پسر، برخی از زمینه‌های آموزشی نیز متناسب با جنسیت افراد تعریف می‌شود. تربیت و تأدیب جنسی، بخش مهمی از پیکره تربیت فرزند محسوب می‌شود که والدین وظیفه حساسی در قبال آن دارند. 

به طور معمول تا سن سه سالگی فرزند، تفکیک جنسیتی میان نحوه تربیت آن‌ها از طرف پدر و مادر ضروری به نظر نمی‌رسد، اما از سن سه سالگی به بعد، رفته رفته از طرف پدر و مادر می‌باید تمایزات محسوسی در تعامل و تربیت فرزندان صورت بگیرد. به عنوان مثال، از سه سالگی به بعد برای استحمام فرزندان می‌باید رعایت تفکیک جنسیتی صورت بگیرد. در میان بخش غالب خانواده‌های ایرانی، این اتفاق صورت نمی‌گیرد و متاسفانه تا سنین بسیار بالاتری همچنان مادران فرزندان خود را برای استحمام به حمام می‌برند. 

در محیط خانواده و در حوزه پوشش اعضای خانواده نیز نکات ظریف و موثری وجود دارد که اخلاق جنسی فرزندان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. یکی از وظایف پدر در منزل، مراقبت از هرج و مرج‌هایی است که در پوشش اعضای خانواده در برابر یکدیگر به وجود می‌آید. فرزندان پسری که رفته رفته از سنین کودکی خارج می‌شوند و به سن بلوغ نزدیک می‌گردند، حساسیت بالایی نسبت به پوشش مادر و خواهر خود خواهند داشت. در برخی از خانواده‌ها این موضوع به خوبی مورد توجه قرار می‌گیرد، اما درصد کمی از اجتماع، از این دسته از خانواده‌ها تشکیل شده است. در میان عموم خانواده‌ها لباس‌های نیمه عریان توسط مادر و فرزند دختر مورد استفاده قرار می‌گیرد و پدر خانواده نیز با وجود حضور پسران با سنین مختلف در منزل، حساسیت چندانی نسبت به این مسئله نشان نمی‌دهد. این آسیب به عقیده کار‌شناسان یکی از عوامل موثر در بلوغ زودرس و نیز ایجاد انحرافات جنسی در میان فرزندان پسر محسوب می‌شود. 

یکی دیگر از وظایف پدران در تربیت اخلاق جنسی فرزندان پسر، تأمین اطلاعات لازم فرزندان در سنین مختلف است. با ورود فرزند به محیط مدرسه و قرار گرفتن در معرض یک محیط باز اطلاعاتی در تعامل با سایر همسن‌های خود، در برابر تهدیدهای فراوانی قرار می‌گیرد که اگر یک تکیه‌گاه دلسوز و آگاه همانند پدر را در کنار خود نبیند، به راحتی در امواج مسموم این فضاهای همگانی غرق خواهد شد. 

اطلاعات مورد نیاز بلوغ جنسی و نیز بسیاری از نکات ریز و درشتی که پسران در سنین نزدیک به بلوغ جسمی با آن مواجه می‌شوند مسئله‌ای است که به طور مستقیم به پدر مربوط می‌شود. 

باید ذکر کرد که در این میان برخی تدابیر خاص نیز در موارد استثنا باید مورد توجه قرار بگیرد. در برخی از موارد ممکن است رابطه پدر با پسر در طول سال‌های گذشته به نحوی نبوده باشد که پدر بتواند به طور مستقیم به این دسته از امور فرزند خود بپردازد. در چنین مواردی اگرچه توصیه شده است که پدران خود به طور مستقیم به این موضوع وارد نشوند، اما همزمان تاکید شده که باید به طور غیر مستقیم و از طریق افراد دیگر که در میان اقوام یا معلمان مدرسه حاضر هستند این وظایف را به انجام رساند تا آنکه رفته رفته پدر نیز روابط خود را با فرزندش به نحو مطلوب تری اصلاح نماید.