دانلود مستند کوتاه ترویج ممنوع

مستند کوتاه «ترویج ممنوع» روایت کوتاهی از فساد های کانون موسیقی در دانشگاه علم و صنعت ایران است و قرینه های زیادی را کنار هم می چیند تا در مورد بازگشت آن دوران هشدار داده و دانشجویان انقلابی دانشگاه های کشور را به حساسیت و دغدغه مندی دعوت نماید. پس از این روایات، مستند به فرمایشات مقام معظم رهبری در مورد ترویج موسیقی در دانشگاه ها و اردوهای مختلط می پردازد.

لازم به ذکر است که این مستند به هیچ وجه یک مستند اغنایی نبوده و قرار نیست کسانی که به موسیقی علاقه مندند را از فساد های اطراف آن بازدارد، بلکه بیشتر مستندی خبریست که صحبت هایی از رهبر معظم انقلاب را که توسط دفتر ایشان انتشار رسمی داده نشده اند را به گوش دانشجویان انقلابی برساند و آنها را نسبت به اجراهای موسیقی در دانشگاه ها حساس تر نماید، چرا که بسیاری از دانشجویان انقلابی از مواضع رهبری در خصوص غلط بودن ترویج موسیقی در دانشگاه ها و این که نفس اردوهای مختلط (چه علمی و چه غیر علمی) چیز بد و غلطی هستند مطلع نیستند.

حجم : ۲۳٫۴ مگابایت

سنگی که سال ها شده مهر نماز من / ترسم که در ترازوی اعمال ما نهند

پی نوشت : 

موسیقی ای که انسان را به بیکارگی و ابتذال و بیحالی و واخوردگی از واقعیتهای زندگی و امثال اینها بکشاند، موسیقىِ حلال نیست؛ موسیقىِ حرام است. موسیقی چنانچه انسان را از معنویت، از خدا و از ذکر غافل کند، حرام است. موسیقی ای که انسان را به گناه و شهوت‌رانی تشویق کند، حرام است؛ از نظر اسلام این است. موسیقی اگر این خصوصیات مضر و موجب حرمت را نداشته باشد، البته آن‌وقت حرام نیست. اینهایی را که من گفتم، بعضیش در موسیقی بیکلام و در سازهاست؛ بعضی هم حتّی در کلمات است. یعنی ممکن است فرضاً یک موسیقی ساده بیضرری را اجرا کنند، لیکن شعری که در این موسیقی خوانده میشود، شعرِ گمراه کننده‌ای باشد؛ شعرِ تشویق کننده به بیبندوباری، به ولنگاری، به شهوت‌رانی، به غفلت و این‌طور چیزها باشد؛ آن وقت حرام میشود. بنابراین، آن چیزی که شاخص حرمت و حلیّت در موسیقی است و نظر شریف امام هم در اواخر حیات مبارکشان – که آن نظریه را در باب موسیقی دادند – به همین مطلب بود، این است. موسیقی لهوی داریم. ممکن است موسیقی – به اصطلاح فقهیاش – موسیقی لهوی باشد. «لهو» یعنی غفلت، یعنی دور شدن از ذکر خدا، دور شدن از معنویت، دور شدن از واقعیتهای زندگی، دور شدن از کار و تلاش و فرو غلتیدن در ابتذال و بیبندوباری. این موسیقی میشود حرام. اگر این با کیفیّت اجرا حاصل شود، اگر با کلام حاصل شود؛ فرقی نمیکند..

من نمیتوانم به‌طور مطلق بگویم که موسیقی اصیل ایرانی، موسیقی حلال است؛ نه، این طور نیست. بعضی خیال میکنند که مرز موسیقی حلال و حرام، موسیقی سنّتی ایرانی و موسیقی غیرسنّتی است؛ نه، این‌طوری نیست. آن موسیقیای که منادیان دین و شرع همیشه در دوره‌های گذشته با آن مقابله میکردند و میگفتند حرام است، همان موسیقی سنّتی ایرانی خودمان است که به شکل حرامی در دربارهای سلاطین، در نزد افراد بیبندوبار، در نزد افرادی که به شهوات تمایل داشتند و خوض در شهوات میکردند، اجرا میشده است. این همان موسیقی حرام است. بنابراین، مرز موسیقی حرام و حلال، عبارت از ایرانی بودن، سنّتی بودن، قدیمی بودن، کلاسیک بودن، غربی بودن یا شرقی بودن نیست؛ مرز آن چیزی است که من عرض کردم. این ملاک را میشود به‌دست شما بدهیم، اما این‌که آیا این نوار جزو کدامهاست، این را من نمیتوانم مشخّص کنم.

[ رهبر معظم انقلاب]