کارآفرینی از جنس تارو پود عشق/نیازمند یاری مسئولان هستیم

به گزارش گلستان ۲۴؛ به نقل از باشگاه خبرنگاران، خانم صدیقه صابری به مدت ۳ سال است که در روستای پنو گالیکش کارگاه قالی بافی خود را برپا و برای دختران و زنان این روستا اشتغالزایی کرده است، به سراغش رفتیم و احوالش را جویا شدیم، مشروح گفتگو را در ادامه بخوانید.

*چراروستای پنو را برای کارگاه قالی بافی انتخاب کردید؟

 

 

من اصالتا اراکی هستم، اما همسرم متولد این منطقه است و ما ساکن تهران هستیم، زمانی که فقر این منطقه را دیدیم در ابتدا تصمیم داشتیم برای کمک به معیشت مردم خیریه‌ای بنا کنیم، اما تصمیم گرفتم از هنرم استفاده کنم و به جای ماهی دادن به مردم ماهیگری به آن‌ها یاد دهم، به همین دلیل کارگاه قالی بافی را از صفر تا صد با هزینه شخصی برپا کردم.

*در حال حاضر ساکن گلستان هستید؟

من ساکن تهران هستم، اما بیشتر وقت خود را صرف سر زدن به کارگاه‌های قالی بافی و گلیم بافی در روستا‌های پونو و ساسنگ می‌کنم.

 

 

*تاکنون به چند نفر حرفه قالی بافی را یاد داده اید؟

درروستای پنو به ۱۸ نفر آموزش دادم در حدی که تعدادی از آن‌ها اوستا کار شده اند و مجزا کار می‌کنند.


*برای توسعه کار خود تسهیلات هم دریافت کردید؟

برای توسعه فضای کاری و گرفتن تسهیلات به صندوق کارآفرینی امید مراجعه کردم و پیگیری‌های زیادی انجام دادم درخواست وام ۳۰۰ میلیون تومانی داشتم، اما این مبلغ به ۱۵۰ میلیون تومان کاهش پیدا کرد و در حال حاضر مشکل ضمانت وجود دارد و نتوانستم این وام را بگیرم چراکه سندی که دارم متعلق به تهران است و به کار اینجا نمی‌آید، از طریق ادره کار و تعاون و کمیته امداد هم پیگیری کردم، اما مشکلاتی نظیر بیمه و ... پیش آمد. همچنین درخواست تسهیلات ۵۰ میلیون تومانی از سپاه داشته ام که آن هم در مراحلی دچار مشکلاتی شده و در حال انجام است.

من به تنهایی و با هزینه شخصی شروع به کار کردم و از هیچ ارگانی به من کمکی نشده است و در حال حاضر شرایط سختی دارم چراکه گاهی مجبور می‌شوم از جیب هزینه حقوق را پرداخت کنم تا کارگران دلسرد نشوند تا کار به نتیجه نهایی برسد. از طرفی دیگر سخت گیری‌های خیلی زیاد در دادن تسهیلات دلسرد کننده است.

*آیا از راهی که انتخاب کرده اید پشیمان شده اید؟

 

من با عشق این کار را انتخاب کردم و دوست داشتم دست چند نفر را در این مسیر بگیرم و اشتغالزایی کنم، اما حالا نیاز به حمایت دارم تا ایده‌های خودم را پیاده کنم.

با این شرایط نه دلم می‌آید کارم را جمع کنم، چون زحمت زیادی برای آن کشیده ام و نه دوست دارم بافنده‌ها را ناامید کنم چراکه بسیاری از آن‌ها هیچی بلد نبودند و از صفر شروع کردند، اما الان پای تابلو فرش نشسته اند و یا پای دار فرش ۶ متری می‌بافند.

از طرفی دیگر در استان سمنان از این طرح‌ها حمایت می‌شود و بخش گلیم بافی را به یکی از روستا‌های آنجا منتقل کرده ام و گاهی فکر می‌کنم کار را به آنجا منتقل کنم.

*بازار کارتان چگونه است؟

بازار کار ما خوب است، اما دیر بازده است چراکه اول باید هزینه کنی تا بعد از یک سال به درآمد برسی. مشتریان من در بازار تهران هستند و حتی سفارش کار برای بازار قطر دارم، اما چون فضای کوچکی دارم نتوانستم قبول کنم و به همین دلیل تسهیلات برای گسترش کار نیاز دارم.

*برای توسعه کارتان چه برنامه‌هایی دارید؟

تصمیم دارم دستگاه پشم ریسی خریداری کنم چراکه در این منطقه پشم‌ها دورریز زیادی وجود دارد و حیف است، در حالی که می‌شود استفاده خوبی از این کار کرد و برای ۳ نفر خانم سرپرست خانوار و یا تحت پوشش کمیته اشتغال زایی کنم. از طرفی دیگر کار رنگ آمیزی پشم‌ها را هم می‌توانم خودم انجام دهم تعدادی ازگیاهان منطقه را امتحان کرده ام و وقتی نمونه کار را به تهران نشان دادم و استقبال زیادی شد و گفتند حاضرند پیش خرید کنند.

*سخنی با مسئولان دارید؟

من ایده‌های زیادی دارم و از ۱۵ سالگی وارد کار قالی بافی شدم و در این ۳۰ سال ایده‌های درآمد زایی زیادی در این حوزه یاد گرفته ام، ۳ سال پیش با ۵۰۰ میلیون تومان سرمایه این کارگاه‌ها را راه اندازی کردم، اما نیاز به کمک و همراهی دارم تا بتوانم اشتغال زایی کنم، از طرفی دیگر زیرساخت‌های روستای پنو خیلی ضعیف است، گاهی برای من نقشه و طرحی از تهران ارسال می‌شود برای اینکه بتوانم به اینترنت دسترسی پیدا کنم مجبورم دو ساعت در جاده حرکت کنم تا به نقطه‌ای برسم که آنتن دهی خوبی داشته باشد چندین بار هم از طریق مخابرات پیگیری کردم، اما به من گفته اند که دهیار باید پیگیری کند که انجام نشده و من هم بیخیال شده ام.

در استان ما مسئولان بار‌ها و بار‌ها از تریبون‌های مختلف اعلام کرده اند برای سرمایه گذاران غیربومی فرش قرمز پهن کرده و تلاش می‌کنند موانع سرمایه گذاری را برطرف کنند تا چرخ اقتصاد استان رونق گیرد، چه خوب است این عزم برای افرادی که در حوزه کارآفرینی فعال هستند و چرخ اشتغال را در مناطق محروم به حرکت انداخته اند هم در نظر گرفته شده است، چرا که با دست‌های خالی نمی‌توان راه به جایی برد.