غائله گنبد در سال ۵۸ باعث بی‌آبرویی کمونیست‌ها در ایران شد

به گزارش گلستان ۲۴؛ غلامرضا خارکوهی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فاس در گرگان اظهار کرد: در آخرین روزهای مانده به پیروزی انقلاب اسلامی، در حالی که مردم مسلمان منطقه گنبدکاووس سخت در حال تظاهرات و مبارزه برای شکست رژیم شاهنشاهی بودند، افراد کمونیست بومی و غیربومی که بعداً زیر عنوان «سازمان چریک‌های فدایی خلق»، «ستاد خلق ترکمن»، «کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن» و ستاد مرکزی «شوراهای ترکمن صحرا» سازمان یافتند، در گنبد و مناطق ترکمن‌نشین رخنه کردند و شروع به برنامه‌ریزی، جذب و سازماندهی عده‌ای از جوانان ترکمن کردند. 

وی افزود: کمونیست‌ها به‌جای همراهی با مردم مبارز برای سرنگونی رژیم شاه، در خانه‌های امنی مشابه خانه‌های تیمی تروریست‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) کنار گود منتظر نشستند تا مردم مسلمان با دژخیمان شاه بجنگند و شهید و مجروح شوند و بعد از پیروزی یکباره قد علم کنند و ادعای سهم‌خواهی کنند که اتفاقا چنین هم کردند.

* «ستاد خلق ترکمن» یک گروهک صددرصد کمونیستی و کاملا نظامی بود و هیج نسبتی با مردم مسلمان ترکمن نداشت
 
این تاریخ‌نگار اضافه کرد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی این مارکسیست‌ها یکباره ماسک‌هایشان را کنار زدند و با اشغال اماکن دولتی گنبد و سایر شهرهای ترکمن‌نشین تابلویی به نام «ستاد خلق ترکمن» نصب کردند و اعلام سهم‌خواهی کردند، در حالی که در آن زمان تازه انقلاب پیروز شده بود و نه دولتی مستقر بود و نه حکومتی که بتوان چیزی از آن مطالبه کرد.
 
خارکوهی گفت: «ستاد خلق ترکمن» یک گروهک صددرصد کمونیستی و کاملا نظامی بود و هیج نسبتی با مردم مسلمان ترکمن نداشت، بلکه این گروه به دنبال اهداف سیاسی و فرهنگی و نظامی خودش بود که قبلا توسط سران «کاخ کرملین» در سایر نقاط مختلف جهان از جمله در جمهوری ترکمنستان شوروی سابق تجربه شده بود و باعث بدبختی آنها گشته بود.
 
مولف «کتاب غایله گنبد» گفت: کمونیست‌ها هر روز به بهانه تحویل زمین‌های کشاورزی و مسائل قومی به تحریک مردم ساده‌دل می‌پرداختند و ترکمن‌ها را علیه انقلاب نوپای ایران تهییج می‌کردند که متاسفانه عده‌ای از جوانان ناآگاه و حتی برخی از علمای ترکمن- مخصوصا در جنگ اول گنبد- گول شعارهای فریبنده کمونیست‌ها را خوردند.
 * در ترکمن‌صحرا «توماج»، «جرجانی»، «مختوم»، «واحدی»، و «ارزانش» نوچه‌های بومی «فرخ نگهدار» بودند که هدایت ستاد خلق ترکمن را برعهده داشتند
خارکوهی گفت: در این میان بسیاری از فرهیختگان می‌دانستند که مدیریت پشت صحنه سناریوی مضحک سیاسی- نظامی که «ستاد خلق ترکمن» به راه انداخته، گروهی بنام «سازمان چریک‌های فدایی خلق» است که یک گروهک کاملا کمونیست و وابسته به حزب کمونیست شوروی سابق می‌باشد و دفتر مرکزی آن در تهران بوده و توسط افراد جنایتکاری مثل «فرخ نگهدار» رهبری می شود و در ترکمن‌صحرا هم «توماج»، «جرجانی»، «مختوم»، «واحدی»، و «ارزانش» نوچه‌های بومی او بودند که هدایت ستاد خلق ترکمن را برعهده داشتند.
 
وی گفت: «سازمان چریک‌های فدایی خلق» با پیروزی انقلاب شروع به سرقت سلاح‌های پادگان‌ها و پاسگاه‌های ایران، مخصوصا در تهران و نقاط مرزی کرد و زیر پوشش عناوین محلی و بومی مثل ستاد خلق ترکمن، ستاد خلق عرب، ستاد خلق بلوچ و شوراهای دهقانی و...، در مناطق مرزی و قومی، می‌خواستند آنچه که در طول ۵۷ سال‌ از رژیم پهلوی نتوانسته‌اند بگیرند، یک شبه و با جنگ مسلحانه از رژیم نوپای جمهوری اسلامی بستانند.

* جنایت ستاد خلق ترکمن روسیاهی آن برای کمونیست‌ها در تاریخ ماندگار شد
 
این تاریخ‌نگار انقلاب گفت: گرچه کمونیست‌ها مساله زمین و مطالبات قومی را مطرح می‌کردند، اما همه شعارها، اعلامیه‌ها، سخنرانی‌ها، نشریات و اقدامات آنها برای کسب خودمختاری و جدایی‌طلبی بود، در یک کلام آنها می‌خواستند در منطقه ترکمن صحرا، کردستان، آذربایجان و بلوچستان، جمهوری‌هایی مشابه ترکمنستان شوروی با مرام کمونیستی تاسیس کنند و مردم مسلمان منطقه را به خاک سیاه بنشانند.
 
خارکوهی گفت: در این راستا سازمان چریک‌های فدایی خلق با همکاری ستاد خلق ترکمن، دو جنگ خانمانسوز را در ششم فروردین و ۱۹ بهمن سال ۱۳۵۸ در گنبد و ترکمن صحرا علیه انقلاب و جمهوری اسلامی به راه انداخت، هزاران نفر را آواره و مجروح کردند و به خاک و خون کشیدند، به همین جهت این جنایت موجب بی‌آبرویی کمونیست‌ها در ایران شد، البته این غایله با مقاومت مردم مسلمان و نیروهای کمیته انقلاب اسلامی، ارتش و سپاه پاسداران سرکوب شد، اما روسیاهی آن برای کمونیست‌ها در تاریخ ماندگار شد.