شرح دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان

اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَةِ وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَةِ وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین. 

خدایا! بپوشان در این روز مرا با مهر و رحمت خویش و روزی کن مرا در آن توفیق خودداری از گناهان و پاک کن دلم را از تیرگی‌ها و گرفتگی‌های تهمت، ای مهربان به بندگان با ایمان خود 

مؤمن روزه‌دار در این روز از خدای مهربان می‌خواهد: 

 

 

«اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَةِ»؛ خدایا! در این روز مرا به خلعت رحمت خویش بپوشان 

همه موجودات عالم خلعت رحمانی حق تعالی را به تن دارند و هیچ موجودی نیست که لباس وجود را نپوشیده باشد در دعای کمیل می‌خوانیم:« بِرَحْمَتِک الَّتِی وَسِعَتْ کلَّ شَیءٍ» و در قرآن کریم می‌فرماید: «فَقُلْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْکُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ»(انعام ۵۴) بگو، سلام بر شما پروردگارتان رحمت را بر خویش واجب کرده است به طوری که هر کس عمل بدی را از روی جهالت انجام دهد، لکن توبه کند و امور خود را اصلاح نماید؛ خداوند متعال نسبت به او آمرزنده و مهربان است. انسان خوب است قبل از آنکه گناهان او را استحاله کنند و شاکله او را تغییر دهند، در فرصت‌های معنوی ماه مبارک رمضان توبه کند و از خلعت مغفرت خداوند متعال بهره‌مند شود؛ چرا که اقتضاء مغفرت و قبول توبه بندگان رحمت عام اوست که بالفعل جاری در کائنات و جهان هستی است. 

 

به قول حافظ: 

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی

پیشتر زانکه چو گردی زمیان برخیزم 

 

 

انسان روزه‌دار با استفاده از برکات شب‌ها و روزهای ماه مبارک رمضان مخصوصاً پس از عبور از لیالی قدر، احساس طهارت و پاکی و سبکی و چالاکی در روح و روان خود می‌کند. فلذا از خداوند متعال می‌خواهد که این طهارت را حفظ کند و دوباره گرفتار گناه و آلودگی‌های اخلاقی نشود خوب است در این روز چندین بار بگوید« وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ وَ الْعِصْمَةَ» توفیق گناه نکردن و مقاومت در برابر گناهان را به من عنایت فرما.

 

به قول مولوی: 

ای دهنده عقل‌ها فریاد رس

تا نخواهی تو نخواهد هیچ کس

این دعا در ما هم از ایجاد توست

رستن از بیداد یا رب داد توست

هم دعا از تو اجابت هم زتو

ایمنی از تو مهابت هم زتو 

 

 

«وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین»؛ خدایا! قلب مرا در این روز از تاریکی‌های شک و اوهام باطل پاک بفرما، ای خدای مهربان بر اهل ایمان.

بدیهی است از جمله امراضی که به سادگی قلب انسان را رها نمی‌کنند، شک و تردید و اوهام باطل است و کسانی که گرفتار چنین امراض قلبی هستند، بی‌نهایت به تزکیه قلب در ایام ماه مبارک رمضان محتاج هستند؛ چرا که فقط روزه رمضان و عبادت در این ماه عزیز، چاره این مشکل و بیماری خطرناک است. به همین دلیل گفته‌اند که رمضان از«رمض»، یرمض الذنوب است؛ یعنی ریشه گناهان را در قلب می‌سوزاند و به اشک و آه خالصانه سحر‌ها آن را صیقل می‌دهد. مخصوصاً ذکر قلبی باعث جلای قلوب می‌شود؛ چنانکه مولای متقیان علی(ع) فرمود:‌« إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى جَعَلَ الذِّکْرَ جِلاءً لِلْقُلُوبِ» خداوند متعال وسیله جلای دل‌ها قرار داد. 

 

با ذکر قلبی نه تنها ریشه بیماری درونی مثل شرک و نفاق و شک و شبهه و ... خشک می‌شود، بلکه دل، آباد و پر حاصل می‌شود. 

 

به قول مولوی: 

گام در صحرای دل باید نهاد

زانک در صحرای گل نبود گشاد 

ایمن آبادست دل ای دوستان

چشمه‌ها و گلستان در گلستان