با جاذبه های گردشگری استان زیبای گلستان آشنا شوید

به گزارش گلستان ۲۴؛ به عنوان یک ایرانگرد، کسی که پا در جاده گذاشته و چهارگوشه کشور را دیده، هر چه بیشتر می‌گذرد یکی از خصوصیات ایرانمان بیشتر برایم آشکار می‌شود؛ خصوصیتی که همه ما زیاد درباره‌اش را شنیده‌ایم، اما شاید اهمیت و برجستگی‌اش را درک نکرده باشیم، تنوع اقلیمی و قومیتی؛ امتیازی که برگ برنده کشور ما برای مسافر‌هاست؛ برای همه آن‌هایی که عزم سفر می‌کنند و درباره مقصدشان هزار سوال بی جواب در ذهن دارند! ایران برای همه یک شگفتی بزرگ در آستین دارد؛ فرقی نمی‌کند مقصد کجای این کشور پهناور باشد.

چرا ایران ما خاص است؟

به من حق بدهید که بگویم انسان به حکم انسان بودنش از یکنواختی خسته می‌شود ولو این یکنواختی دیدن منظره‌هایی بسیار زیبا باشد. مثلا کشوری را فرض کنید بسیار سر سبز و پوشیده از جنگل‌هایی با درختان بلند، کشوری که هر چه جاده در آن است، دو طرفش با ردیفی از درختان جنگلی پوشیده شده؛ مسیری که شاید در نگاه‌های اول چشمگیر و زیبا باشد، ولی وقتی طی روز‌ها هزاران کیلومتر طی مسیر کنی و امیدی به دیدن چیزی جز جنگل نداشته باشی، احتمالا دیگر خسته می‌شوی. آنجاست که مثلا بیابان بیشتر به چشمت می‌آید و خشکی و گرمی و برهوتی‌اش دلنشین می‌شود. عکس این قضیه هم صادق است، در مسیر‌های طولانی بیابانی است که واهه‌های سبز بیشتر خودنمایی می‌کنند و چشم و دل می‌ربایند از مسافران. اصلا انگار این تفاوت‌هاست که زیبایی مناظر را در سفر تعریف می‌کند و اگر نباشد باعث دلزدگی و یکنواختی می‌شود؛ ایران، اما این یکنواختی را ندارد، کافی است مثلا در تهران باشی تا با حدود سه ساعت رانندگی دسترسی به اقلیم‌های مختلف برایت فراهم شود. از کویر و رمل و ریگستان گرفته تا جنگل‌هایی که از قدیمی‌ترین‌های زمین هستند و نامشان در فهرست میراث جهانی ثبت شده؛ از بزرگ‌ترین دریاچه زمین گرفته تا قله‌های سر به فلک کشیده‌ای که تا بیش از ۵۶۰۰ متر هم ارتفاع دارند و بلندترینند در خاور میانه.
این ویژگی، اما فقط مختص تهران نیست، استان‌های دیگری هم هستند که هم از جهت اقلیم متنوع اند و هم از نظر قومیت‌های ساکن. از مثال‌های بارزش اتفاقا استانی است که خیلی هم با تهران فاصله ندارد، در شمال کشور واقع شده، ولی فقط جنگل ندارد، که در کنار پوشش جنگلی فوق العاده‌اش، نواحی بیابانی و نیمه بیابانی هم دارد و هر وقت سال بروی برگ برنده‌ای روکرده و چشم هایت را سر ذوق می‌آورد.

از نظر اقوام ساکن هم بی‌نظیر است؛ از اقوام شمالی گرفته تا کرد و کرمانج. از سیستانی و بلوچ گرفته تا ترکمن و شاهرودی. همه هم در صلح و صفا و صمیمیت در کنار هم زندگی می‌کنند و از مواهب این استان زرخیز استفاده می‌برند؛ فکر کنم دیگر حدس این موضوع که صحبت از کدام استان است سخت نباشد! بله صحبت از استان گلستان است؛ گلستانی که به حق نگارستانی است زیبا، نگارستان ایران؛ در این بین جاذبه‌های استان گلستان را می‌توانیم به سه دسته تاریخی، فرهنگی و طبیعی تقسیم کنیم که در هر سه دسته این استان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

از برج گنبد قابوس تا دیوار دفاعی گرگان
از نظر تاریخی شاخص‌ترین بنای گلستان در شهر گنبد قرار دارد، بلند‌ترین سازه تمام آجری جهان که در فهرست میراث جهانی یونسکو هم ثبت شده است؛ برج گنبد قابوس.

اثر تاریخی بعدی، دیوار دفاعی گرگان است، دیواری که طویل‌ترین اثر تاریخی کشور لقب گرفته و با ۲۰۰ کیلومتر طول پس از دیوار چین به طول ۶۰۰۰ کیلومتر و دیوار سمیز آلمان به طول ۵۴۸ کیلومتر در جایگاه سوم جهان قرار دارد.
دیوار دفاعی گرگان، در زمان پادشاهان ساسانی و برای جلوگیری از نفوذ و حمله هون‌ها و اقوام شمال شرق به داخل ایران بنا شده است و به خاطر همین ویژگی‌های منحصربه فرد، در انتظار ثبت جهانی در فهرست میراث جهانی یونسکو هم هست، اتفاقی که امیدواریم به زودی تحقق پیدا کند.

زیارتگاه یک پیامبر
حالا اگر کمی در قسمت‌های شمالی گلستان به سمت مرز‌های کشور حرکت کنیم، جایی در میان تپه‌های ترکمن صحرا، جایی در هزار دره، بر بلندای کوهی نه چندان مرتفع، پیامبری در آرامگاه ابدی خفته است؛ پیامبری که آخرین بوده است پیش از پیامبر اسلام؛ خالد نبی غیث بن سنان عبسی که در زبان محلی مردم ترکمن «حالت نبی» یا «خالد نبی» نامیده می‌شود و از پیامبران تبلیغی و بدون کتاب است؛ آخرین پیامبر عرب مُبلغ دین مسیح که ۴۰ سال پیش از ولادت حضرت خاتم الانبیا (ص) به تبلیغ دین و شریعت می‎پرداخته و بنا بر روایات، دختر خالد نبی در دوران پیری با حضرت محمد (ص) دیدار و به اسلام ایمان می‌آورد و آمده است که رسول اکرم به او فرمود: «سلام و درود بر دختر برادرم [خالد بن سنان]؛ دختر پیامبری که قومش شخصیت و جایگاهش را ضایع و او راآواره کردند.»

حالا در استان گلستان، خالد نبی به همراه دو نفر از یارانش بر بلندای کوه گوگجه داغ آرمیده‌اند، جایی که زیارتگاهی مهم برای ترکمن‌های استان است.

رودررو با یک گورستان عجیب
در نزدیکی‌های زیارتگاه خالد نبی، اما گورستانی مرموز قرار دارد؛ گورستانی با سنگ مزار‌هایی عجیب که بسیار خاص است و کم نظیر در جهان. گورستان، اما به مراقبت بیشتری نیاز دارد، گو این که در سال‌های اخیر تاسیسات نگهبانی در اطراف آن ایجاد شده است، ولی شاید کمی دیر و البته با بازدارندگی کم در مقابل کم شدن محسوس تعداد اینسنگ قبر‌های بسیار خاص و مرموز.

برای رسیدن به این قبرستان باید به روستای گچی سو برویم و قبل از آن، هزاردره را پشت سر بگذاریم. هزار دره‌ای که در ابتدای بهار آنقدر سبز و دیدنی است که هوش از سرت می‌برد. تا چشم کار می‌کند تپه است و دره که با مخملی سبز رنگ پوشیده شده است؛ نگین‌های رنگی گل‌ها نیز البته در میان این مخمل‌های بهاری کم نیستند. این یعنی منطقه هم جاذبه تاریخی مهم دارد و هم طبیعی، که هر دو هم در نوع خود بسیار دیدنی‌اند و پر اهمیت. البته اگر برای دیدن طبیعت منطقه عزم سفر کرده‌اید بهتر است تا بهار صبر کنید و در نیمه ابتدایی بهار خودتان را به این منطقه برسانید که اگر نه، دیگر خبری از آن دشت‌های مخملی نیست.

این اسب‌های نجیب
گلستان، یک شگفتی بزرگ هم برای همه آن‌هایی دارد که به اسب و اسب سواری علاقه دارند؛ چراکه اسب‌های ترکمن پرورش یافته در منطقه ترکمن‌صحرای ایران یکی از اصیل‌ترین نژاد‌های اسب در سطح جهان هستند و در سه گروه یموت، اسب آخال تکه، چناران (مخلوط از تلاقی اسب ترکمن و اسب عرب) دسته‌بندی شده‌اند. به همین بهانه اگر گذرتان به دو شهرستان گنبدکاووس و کلاله افتاد که از مراکز مهم پرورش اسب ترکمن است، می‌توانید از نزدیک این حیوان زیبا و نجیب را ببینید و با یک تجربه ناب به مبدا سفرتان برگردید.

تجمع زیبایی در پارک ملی
کمی پایین‌تر از ترکمن صحرا، حوالی انتهای شرقی استان، طبیعت نمودی دیگر از زیبایی‌اش را به نمایش گذاشته است. اینجا پارک ملی گلستان است؛ اولین پارک ملی ایران، پارکی با بیش از ۹۰ هزار هکتار وسعت. بدون شک اینجا ارزشمند‌ترین منطقه ایران چه از لحاظ کمیت و چه از نظر تنوع حیات جانوری و گیاهی است. تنوع زیستی پارک ملی گلستان حتی فراتر از برخی کشور‌های اروپایی است که صد‌ها برابر این پارک وسعت دارند. نام استان گلستان هم از روی این منطقه انتخاب شده‌است. پارک ملی گلستان یکی از ذخیرگاه‌های زیست کره زمین است و به تنهایی بیش از نیمی از پستانداران ایران را در خود جای داده است.
از حیث جاذبه‌های طبیعی، گلستان یک ویژگی خاص دیگر نیز دارد، این که آبشار‌های بسیاری را در خود جای داده و شاید عنوان سرزمین آبشار‌های ایران (البته در کنار استان لرستان) نامی برازنده برای آن باشد. در این استان می‌توان شاهد آبشار‌های زیادی بود که در قسمت‌های مختلف پراکنده شده اند که از جمله آن‌ها به آبشار‌های لوه، کبودوال، رنگو، بارانکوه، زیارت و آبشار‌های شیر آباد اشاره کرد.

جهان نما، قلعه موران، توسکستان، گردنه خوش ییلاق، اولنگ، سیاهرودبار (ذخیره گاه درختان سرخدار کشور) هم هرکدام دیدنی‌های مثال زدی این استان هستند که باید رفت و از نزدیک دید.

منبع: روزنامه جام جم