آدم چاغران آبشار زیبایی که برای دیدنش نیاز به مجوز دارید

به گزارش گلستان 24، در نقاطی از پارک ملی گلستان طبیعت بکر و دست‌نخورده‌ای وجود دارد که کمتر کسی توانسته تمامی آن را ببیند و درک کند. یکی از همین طبیعت‌های بکر، آبشار «آدم چاغران» است که آب پرخروش آن از دل رشته‌کوه‌های به همین نام سرچشمه می‌گیرد.

در فاصله 45 کیلومتری شرق شهر گالیکش و در محدوده تفرجگاه تنگه گل آبشاری به نام آدم چاغران که مشرف‌به سخره‌هایی به این نام هستند است که برای دیدن این زیبایی خدادادی نیاز است تا مجوز اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان گلستان را همراه داشت باشید.

پس از رسیدن در تفرجگاه تنگه گل باید فاصله چهار کیلومتری این تفرجگاه تا آبشار آدم چاغران را که بخشی از آن نیز سخره ای است را به سمت شمال پارک طی کنید.

وجه‌تسمیه آدم چاغران که واژه ترکمنی است می‌شود «صدا کننده آدم».

شاید بزرگ‌ترین دلیلی که هم‌وطنان نمی‌توانند بدون مجوز به این مکان بروند وجود وحوش پارک ملی گلستان مانند، کل و بز، مرال، خرس و... در این محل باشد که به جهت حفظ و نگهداری این‌گونه ها محافظت می‌شوند. البته اکثراً دانشجویان و محققین پای به این محیط بکر و زیبا می‌گذارند برای انجام مطالعات در خصوص گونه های گیاهی و جانوری پارک.

در این مکان بکر و زیبا اثر چندانی از رد پای انسانی نیست و به همین دلیل، اثری هم از زباله نسبت به دیگر نقاط پارک ملی نیست.

آبشار آدم چاغران که بیش از 30 متر ارتفاع دارد بر روی صخره‌ای دیواری به زمین می‌ریزد، بالا سدت این آبشار، آبشارهای کوچک دیگری نیز وجود دارد که به دلیل صعب‌العبور بودن دسترسی به آن‌ها سخت است. تنها محیط بانان پارک این آبشارها را مشاهده کرده اند.

به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی نیلکوه» پارک ملی گلستان نخستین پارکی است که در ایران عنوان پارک ملی را به خود اختصاص داد. این پارک تا قبل از سال 1336 از شکارگاه‌های شناخته‌شده و پرآوازه کشور محسوب می‌شد و به جنگل گلستان مشهور بود.

در 19 مرداد سال 1336 به نام منطقه حفاظت‌شده ˈ آلمه وایشکیˈ تحت حفاظت و حمایت کانون شکار ایران قرار گرفت.

پارک ملی گلستان که با وسعت 91 هزار و 895 هکتار تحت حفاظت قرارگرفته در سال 1977 به‌عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره انتخاب و به پروژه شماره 8 برنامه انسان و کره مسکون (MAB) یونسکو اهداء شد و تاکنون نیز جایگاه خود را در خانواده ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره جهان حفظ کرده است.

این پارک در شرق استان گلستان و در حدفاصل استان‌های گلستان و خراسان شمالی قرار دارد که مدیریت آن در اختیار شهرستان گالیکش است.

پارک ملی گلستان پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است که 1362 گونه گیاهی که یک‌پنجم فلور گیاهی ایران را شامل می‌شود.

همچنین تاکنون 69 گونه پستاندار، 150 گونه پرنده، سه گونه دوزیست و 24 گونه از خزندگان در این پارک شناسایی‌شده‌اند که نشان از اهمیت حیاتی این پارک دارد.

این پارک شامل دره‌ها و چشم اندازهای متنوع، منابع آبی متعدد نظیر رودخانه‌ها، نهرها و چشمه‌ها و آبشارها است و از تنوع زیستی و ارزش‌های اکوتوریستی بالایی برخوردار است.

پوشش گیاهی این پارک شامل بلوط، بلند مازو، ممرز، انجیلی، پلت، شیردار، کرکو، آزاد، اوری، توسکای قشلاقی، کلهو، انجیر، توت، ملچ، داغداغان، ازگیل و ولیک، زالزالک، سیاه تلو، گوجه وحشی، شیرخشت، گردو، تمشک، انار وحشی، گلابی وحشی، زرشک، تاغ، گز، پرند، کاروانکش، گون، چوبک، درمنه، خارشتر و ارس است.

جاده ترانزیتی و بین‌المللی تهران به مشهد مقدس نیز از وسط این پارک ملی عبور می‌کند.

پیش از مشاهده تصاویر جا دارد از رییس اسبق پارک ملی گلستان جواد سلیاری به دلیل اجازه عکاسی در این پارک و یحیی مرادی مسئول روابط عمومی پارک ملی گلستان به دلیل همراهی تشکر نماییم.