آموزه هایی از اخلاق رضوی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گلستان 24: مجتبی لشکربلوکی مدرس دانشگاه در یادداشتی به مناسبت شهادت امام رضا (ع) اظهار داشت: تنها امامی که مرقد مطهرشان در خاک ایرانی اسلامی می باشد،  ولی نعمت ما ایرانیان، آقا علی بن موسی الرضا(ع)، معروف به امام رئوف می باشد.

امام مهربان، خصوصیات و رفتاری داشتند تا در بین اهل بیت(س) به این لقب معروف گردیدند، که اصول و ویژگی های اخلاق رضوی چنین است و برای ما امام رضایی ها الگویی برای رفتار در زندگی می باشد: 

1) حیات توحیدی

حیات و زندگی توحیدی از مهم ترین درس های امام رضا(ع) است که در حدیث سلسله الذهب این درس بزرگ به خوبی مورد تأکید قرار می گیرد: 

ایشان در سفر اجباری توسط مأمون عباسی از مدینه به طوس،وقتی به نیشابور رسیدند ، مردم دور او جمع و خواستار بیان نصیحت و حدیث شدند؛ 

حضرت فرمود:

«شنیدم از پدرم موسی بن جعفر(ع) که فرمود شنیدم از پدرم جعفر بن محمد(ع) ....  که فرمود شنیدم از رسول خدا(ص) که فرمود شنیدم از جبرئیل که گفت شنیدم از پروردگار عزّوجلّ فرمود:

خداوند جل جلاله می‌فرماید: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» دژ من است، پس هرکس که در دژ من درآید از عذابم در امان است.

چون مرکب به راه افتاد [امام] گفت: [البته] با شرایطش و من جزو شرایط آنم.( شیخ صدوق، التوحید، ص۲۵)

 این حدیث بیانگر آن است که؛ 

انسانی که تمام کارها را در جهان به خدا باز می گرداند (توحید افعالی) و در عین حال که تلاش می کند و مبتلا به خمود و تنبلی نمی شود، اهل توکل به خداست و راضی است به رضای خدا و مسلماً چنین انسانی تحمل مشکلات برای او آسانتر و زندگی برایش شیرین تر است و از آرامش خاصی بهره می برد.

2) رأفت و مهربانی

امام جواد(ع) خطاب به پدر بزرگوارشان می‌فرمایند:

«...السَّلَامُ‌ عَلَى‌ الْإِمَامِ‌ الرَّءُوف‌...»

علامه طباطبایی در باب رئوف بودن امام رضا (ع) می‎فرمودند:

«همه امامان معصوم(ع) رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا(ع) ظاهر است.»

 و همچنین بیان دارد: 

«انسان هنگامی که وارد حرم رضوی می‎شود، مشاهده می‌کند که از در و دیوار حرم آن امام، رأفت می‎بارد.»

 و خود امام رضا(ع) فرمود: 

«التَّودُّد الى الناسِ نِصفُ العَقلِ». دوستى با مردم نصف عقل است.»

3) نهی از منکر دلسوزانه

نهی از منکر و تذکر دادن به افراد مختلف  در عین رعایت احترام  به اشخاص از جمله زیبای های اخلاقی امام رضا(ع) بوده است،  و این درس اخلاق رضوی بسیار مهم است که اگر نهی می کنید، با اخلاق خوش و با احترام تا اثر گذار باشد. 

4) قدرشناسی

از نظر امام رضا(ع) شکرگزاری، اختصاصی به شکر از خدا ندارد، بلکه بنده خوب کسی است که از هر کسی که خیری رساند تشکر می کند و شکر زبانی و قلبی و عملی به جا می آورد.

حضرت رضا(ع) معتقد است و می فرماید:

 مَنْ لَمْ یشْکرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، لَمْ یشْکرِ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ؛ 

هرکس که صاحبان نعمت و نیکی مردمی را تشـکر و سـپاس نـکنـد، خدای متعال را هم سپاس نکرده است.

5) اعمال صالح

امام رضا(ع) به شیعیان هشدار می دهد:

کار شایسته و کوشش در پرستش و عبادت را، تنها به اعتماد و پشت گرمی محبّت آل محمّد رها نکنید.( فقه الرضا ،ص۳۳۸ )

آری نتیجه ایمان به قلب عمل صالح است و کسی که عمل صالح از او سر می زند، می تواند امیدوار به شفاعت اهل بیت(س) باشد. 

6) انفاق از بهترین ها

آقا امام رضا‌‌(ع) پیوسته هنگام غذا سینی (یا ظرف بزرگی) را می‌آورد و کنار سفره می‌گذاشت (قبل از خوردن) از بهترین غذاهایی که برای او آورده بودند، برمی‌گرفت، داخل آن سینی می‌گذاشت و دستور می‌داد که آن را به نیازمندان بدهند.» آنگاه این آیه را تلاوت می‌کردند: 

« و تو چه می‌دانی آن گردنه چیست؟ آزاد کردن برده‌ای یا غذا دادن در روز گرسنگی.»

7) کمک به فقرا و نیازمندان

امام هرگز فقیری را رد نمی‌کرد. 

محبوب‌ترین عمل نزد آن حضرت احسان به دیگران و کمک به فقرا و بیچارگان بود. 

9) حفظ آبرو و شخصیّت فقرا

حضرت رضا‌‌(ع) سخت به حفظ شخصیّت، کرامت و حیثیت افراد توجه داشتند؛ لذا سعی می‌کردند اغلب شبها و یا از پشت پرده دور از چشم مردم به فقرا رسیدگی نمایند.

 زیرا کمک و احسان به فقرا در شب چند ویژگی دارد:

۱.شخص انفاق کننده شناخته نمی‌شود؛ لذا جنبۀ اخلاص آن بیشتر شده و غرور و عجب در آن کمتر راه می‌یابد. 

۲. چهرۀ گیرنده نیز مشخص نیست؛ لذا گیرنده در لحظۀ گرفتن و بعد از آن با دیدن کمک کننده احساس خجالت و کوچکی نمی‌کند. 

۳. مردم نیز حضور ندارند، و این خود عامل دیگری برای حفظ حیثیّت و شخصیّت افراد است. 

انتهای پیام/