«راشاتودی» چگونه انحصار رسانه‌ای غرب را به چالش کشیده است؟ +تصاویر و فیلم

به گزارش گلستان 24،  وقتی خبرگزاری نووستی، شبکه راشاتودی (به معنای روسیه‌ی امروز) را به زبان انگلیسی راه‌اندازی کرد شاید کارشناسان ارتباطات سیاسی می‌توانستند حضور یک رقیب قدرتمند در عرصه شبکه‌های خبری را پیش‌بینی کنند اما کار آن قدر بالا گرفت در آوریل سال جاری میلادی، جان کری رسماً راشاتودی را یک «شیپور تبلیغاتی» توصیف کرد و حتی چندی است زمزمه تحریم راشاتودی از سوی دولت‌های غربی شنیده می‌شود. اکنون راشاتودی بزرگترین شبکه منتقد غرب و سیاست‌های آن است که تلاش می‌کند تصویری جدید از روسیه ارائه دهد و ذهنیت مخاطبان خود را هم در مورد دولت روسیه و هم در مورد وضعیت سیاسی و اقتصادی کشورهای غربی به ویژه آمریکا تغییر دهد.

این گونه نیست که رویکردهای راشاتودی با وجود ابعاد تحسین برانگیزش، از هر لحاظ قابل توجیه باشد. ما در این گزارش فقط می‌خواهیم نقش مهم رسانه‌ها در دنیای امروز را، یعنی همان نقشی که موجب می‌شود دولت‌ها از آن به عنوان ابزاری علیه دولت‌های دیگر بهره گیرند، تحلیل کنیم و اثرات آن را در فعالیت‌های راشاتودی و همچنین در تهدید آن به تحریم از سوی کشورهای غربی برجسته نماییم. این واقعیت می‌تواند نشان دهد تا چه حد این تهدید، یک عمل قانونی و بیطرفانه و تا چه حد ناشی از رقابت سیاسی دولت‌ها است.

 

 رویکرد راشاتودی با سیاست خارجی پوتین هماهنگ است
 

 

بازدید پوتین از راشاتودی

دنی سیشتر که پیشتر در اتاق فرمان سی ان ان بوده است، شبکه راشاتودی را «شبکه‌ای متشکل از جوانانی کم تجربه» می‌داند «که البته بسیار نسبت به آنچه انجام می‌دهند انگیزه دارند». جیمز پِنتز نیز راشاتودی، فرانس 24 و شبکه‌هایی از این دست را «هژمون ستیز» می‌داند و این گونه ادامه می‌دهد که این شبکه‌ها دیدگاه‌ها و اخباری متفاوت از رسانه‌های غربی مثل سی ان ان و بی بی سی منتشر می‌کنند.
 

 

ورود هواپیما و تانک انیمیشنی به همراه شکلیک گلوله و بمباران در استودیو اخبار شبکه روسی راشاتودی (Russia Today)‏

اگر نگاهی به رشد فنی شبکه راشاتودی بیاندازیم، شاید آموزه‌های جالبی داشته باشد. به گزارش مشرق، شبکه آرتی، متشکل از شبکه انگلیسی‌زبان اصلی آرتی اینترنشنال (RT International)، آرتی آمریکا (RT America)، آرتی عربی (RT Arabic)، آرتی اسپانیایی (RT en Español)، آرتی عربی (روسیا الیوم)، و آرتی مستند (RT Documentary) است. این شبکه اولین شبکه روسی تماما دیجیتال بود که در سال 2005 با هزینه‌ای بالغ بر 30 میلیون دلار افتتاح گشت و هزینه سال اول پخش برنامه‌ها برابر با 60 میلیون دلار بود. برنامه‌های این شبکه از مقر اصلی آن در مسکو، همچنین استدیویی در واشنگتن پخش می‌شود. این شبکه دارای 21 دفتر در 16 کشور است که از میان آنها می‌توان به دفاتر میامی، لس‌آنجلس، لندن، پاریس، دهلی، تل‌آویو، بغداد، کیف و قاهره اشاره نمود. این شبکه هم‌اکنون به 430 میلیون نفر در سراسر جهان یا به 22 درصد از کاربران کابلی جهان دسترسی دارد. همچنین سایت این شبکه نیز عملاً 5 سایت خبری-تحلیلی به زبان‌های انگلیسی، اسپانیایی، آلمانی، عربی و روسی است و حجم گسترده ای از موضوعات و مطالب را در خود جای داده است.

 

ادعای بیطرفی رسانه ها یک خرافه خنده دار است

عمده رسانه‌های خبری (حتی رسانه‌های خودمان) همین کارها را می‌کنند و این مسأله چیز عجیبی در دنیای ارتباطات نیست. اما وقتی قضیه از این هم فراتر رود و یک واقعیت، صراحتاً تغییر کند و اساساً چیز دیگری منعکس شود، آن رسانه مورد اعتراض همگان قرار می‌گیرد. اتهامی که رسانه‌های غربی به راشاتودی وارد می‌کنند در همین مسأله است.از آنجا که ما قصد تطهیر کامل راشاتودی را در این گزارش نداریم، مجبوریم با رویکردی منصفانه به این جنبه از قضیه نیز بپردازیم. لازم به ذکر است رسانه های غربی نیز گرفتار این اتهام هستند اما با ترفندهای ویژه که نتیجه تجربه طولانی‌تر آنها نسبت به راشاتودی است، از زیر این اتهام در می‌روند. به نوعی توریه (به معنای گفتن کلامی و اراده‌‌کردن خلاف معنای ظاهر آن) می‌کنند، یعنی هم واقعیت را تغییر می دهند و هم بهانه قانونی علیه خود را کمتر فراهم می کنند.

داستان خیلی ساده است: از آنجا که راشاتودی قصد تغییر فضای رسانه‌ای از حالت تک قطبی و تغییر چهره ساختگی از غرب و شرق در افکار عمومی جهان را دارد (که این سیاست، بسیار قابل تحسین است)، گاهی که نقطه ضعفی از کشورهای غربی برای انتشار به دست نمی آورد، مجبور می‌شود سیاه‌نمایی کند یا گاهی که نقطه ضعف جدی از دولت روسیه در رسانه‌های غربی منتشر می‌شود مجبور می‌شود آن را تکذیب کند. این اتفاقی است که برای رسانه‌های غربی هم می‌افتد، گر چه با ظرافت و مهارت بیشتر.

 

طبیعی بود که رویکردهای ضداسرائیلی و غرب ستیزانه پرس تی وی با قوانین آف کام انگلیس تناقض داشته باشد