نگاهی به آینده پسابرجام؛
فرجامِ هویتِ ایرانی در برجام
ایران اسلامی هویت خود را در پیشرفت های نظامی و خون حبیب بن مظاهرِ زمان بازتولید می کند تا همچنان امید مستضعفان عالم باقی بماند.
به گزارش گلستان24، بالاخره برجام در فرایند قانونی جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسید و البته خیلی قبل ترش در ایالات متحده آمریکا به تصویب رسیده بود. بنابراین بحث از برجام شاید بی فایده باشد، همانطور که بحث از مراقبت بر تعهدات طرف مقابل با توجه به حساسیت های دولت و ملت خیلی جای دغدغه ندارد، اما آینده هویتی ایران پس از برجام محل تأمل است. همانطور که راه های نفوذ آمریکا به ایران نیز می تواند مورد دغدغه عمومی باشد.
هویت یک ملت در طول تاریخ و در جریان حرکت های جمعی و برآمده از خواسته های عمومی آن شکل می گیرد و در نهایت معنا بخش و قدرت دهنده به ملت برای پیشرفت خواهد بود. ملت ایران اراده دستیابی به انقلاب اسلامی داشت و به آن رسید و آن را با جان جوانانش حفظ کرد. ملت ایران به دنبال پیشرفت در عرصه های مختلف زندگی بود که با رهنمودهای رهبر فرزانه خود، محور پیشرفت را در فرآیندهای نرم افزاری تولید علم قرار داد تا جریان فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اش را با فوران دانش از دل جوانان اش رقم بزند.
در این جهت، پیشرفت فناوری انرژی هسته ای را به عنوان یکی از نمونه های خاص رشد علمی خود نگه داشت و در این مسیر بر تحریم های اقتصادی دشمنان خود مقاومت کرد، زیرا انرژی هسته ای قسمتی از هویت ایرانی شده بود؛ خصوصا اینکه برای آن شهید هم داده بود. اما با روی کار آمدن گفتمان سازش و ادعای حفظ دستاوردها در عین مصالحه با آمریکا سبب شد بخشی از این هویت با چالش های جدی روبرو شود، هرچند بسیاری از رسانه های گفتمان سازش سعی بر هویت زدایی از دستاوردهای انرژی هسته ای با طرح مسائلی در افکار عمومی داشتند. همچون: به چه درد ما میخورد؟، الان به کجا رسیده ایم؟، اصرار بر برخورداری از فناوری انرژی هسته ای به چه قیمتی می ارزد؟ آیا به قیمت فراگیری فقر در کشور ارزش دارد؟ و ...
غافل از اینکه مسئله اصلی انرژی هسته ای نیست که ایستادگی بر آن را با ضررهای مادی مقایسه کنیم(فارس، 21مهر 1394)، مسئله اصلی تقابل مرحله ای آمریکا با ایران است که بیش از 10 سال است مرحله خاصی را نقطه گرفته و عقب نشینی ایران یعنی با همین حربه، مراحل دیگری را در ادامه پیش می برد. آنچه که باید محاسبه شود ارزش هویتی برای برخورداری از پیشرفتی همه جانبه است. پیشرفت امروز ایران اسلامی در نقطه خاصی مورد معامله قرار گرفت تا جریان اقتصادی وابسته به نفت کشور احیا شود در حالیکه سیاست های اقتصاد مقاومتی برای رهایی وابستگی بودجه کشور به نفت و ساختارسازی اقتصاد بر مبنای تولید داخل بود.
بسیار بعید است که آمریکا تحت این متن پرابهام عهد شکنی کند و همانطور که بعد از توافق ژنو تحریم های جدیدی علیه شرکت ها و عاملان تجاری ایرانی اِعمال کرد که هیچ مغایرتی با متن توافقنامه ژنو نداشت، هم اکنون نیز می تواند تحت همین متن به محدودیت سازی جمهوری اسلامی ایران در مبادلات خارجی دست زند. اما نکته مهم آینده ایران وابسته به برجام یا ایران مستقل از رفتار سیاسی و اقتصادی آمریکاست.
- ایران وابسته به برجام نمی تواند صرفا تحت منافع ملی و آرمان های خود گام بردارد بلکه باید با نظم جهانی هماهنگ باشد؛
- ایران وابسته به برجام باید برای ایجاد صلح در منطقه با آمریکای مصداق اتمّ استکبار مذاکره کند تا بتواند معامله کند؛
- ایران وابسته به برجام حتی برای باج آمریکایی ها به سعودی ها، باید کشتی ایران شاهد را هم معامله کند تا همه با برجام موافق باشند؛
- ایران وابسته به برجام بیش از آنکه برای رهایی از مشکلات اقتصادی به فکر و کار ایرانی امید داشته باشد به دلارهای شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری امید دارد؛
اما ایران وابسته به برجام نیست و برجام هم امان نامه دشمن به ایران نیست؛ چون همین الان جمهوری اسلامی ایران آزمایش پیشرفته ترین موشک بالستیک خود را انجام می دهد و بعد از سال ها گوشه ای از سالن های زیرزمینی موشکی خود را به نمایش می گذارد تا بفهماند که وابسته به متن برجام زندگی نمی کند.
ایران اسلامی هویت خود را در پیشرفت های نظامی و خون حبیب بن مظاهرِ زمان بازتولید می کند تا همچنان امید مستضعفان عالم باقی بماند. ظاهرا هویت اصلی جمهوری اسلامی ایران پرچمداری جریان مبارزه با استکبار یزیدیان در جریان تاریخی جهان است. انرژی هسته ای می خواهیم چون قرار است نه تنها پیشرفت زندگی ایرانیان بلکه همه مستضعفان باشد. رفاه برآمده از اقتصاد مقاومتی هم می خواهیم چون قرار نیست با بالا و پایین شدن بورس آمریکا و کسری بودجه بانک جهانی از دست برود.
ارسال نظر