مولوی حسینی: ملت ایران شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل را در ۱۳ آبان کوبنده‌تر از قبل فریاد می‌زنند‌

شعار مرگ بر؛ از اساس غلط است.
بايد شکوفايي ديگران را بخواهي تا خودت نيز پيشرفت کني.

مثال ميزنم:
پيشوا علي دنبال چاه کندن براي فرمانده معاويه بود، اما خودش در چاه افتاد! در کنار کعبه دادگاهي تشکيل شد و او نيز مقصر دانسته شده و به مرگ محکوم شد.

مثال ميزنم:
پيشوا حسين، دنبال شکستن نمکدان براي فرمانده يزيد بود، اما خودش نابود شد! چون هيچ کسي نپذيرفت از او طرفداري کند و مردم به جنگ با او رفتند.

چاه نکن بهر کسي، اول خودت دوم کسي
جايي که نمک خوردي، هرگز نمکدان نشکن

اگر علي، به حرف پيروانش گوش داده بود و و معاويه را پذيرفته بود، جهان اسلام را به آشوب و جنگ نميکشاند.
اگر حسين، از روي ناچاري به ذلت و بيعت، تن داده بود و يزيد را پذيرفته بود، آن انتقامها و قيامها و کشتارها به وجود نيامده بود و مملکتشان رشد فراوان ميکرد و خودش نيز به قدرت و عزت بجاي شهادت ميرسيد.

اگر کسي شايسته نباشد، هيچ کسي از او پشتيباني نخواهد کرد. علي و حسين، شايستگي نداشتند به همين دليل بود که مردم از آنها پشتيباني نداشتند و آنگاه که مردم قدرت به آنها دادند، اينها دنبال براندازي ديگران شدند و حرمت خون پيروان خودشان را نيز نگاه نداشتند.

اما درباره آمريکا:
وقتي شعار مرگ بر آمريکا و اسرائيل بدهي، آنچه بدست مياوري، يک "گناه و جرم" است و نتيجه انجام "گناه و جرم" چيست جز تعقيب و مجازات؟!

مثال ميزنم:
ايرانيها شعار مرگ بر آمريکا و اسرائيل دادند و اطلاع دادند که دشمن غرب هستند، آنها نيز لطف فرمودند براي مجازات کردن مردم، هشت سال جنگ و چهل سال تحريم ايجاد کردند!

مثال ميزنم:
يمني ها شعار مرگ بر آمريکا و اسرائيل دادند و رئيس جمهورشان را به بهانه بيرون کردند و همکاري با او نکردند، که نتيجه اين شد که الان با "تحميل جنگ" به مجازات برسند.

ميگويند: جنگ حق و باطل است.
اما پرسش اينست که چرا حق و باطل با يکديگر همکاري نکنند و چرا بجنگند؟!

اگر شما پدري بداخلاق و برادري کلاهبردار داشته باشي، آيا شمشير برداشته و با او ميجنگي يا شعار مرگ بر ميدهي؟!

اگر مردم ايران به جاي "انقلاب و قيام" بر عليه شاه و "ترور گرايي و شهادت طلبي" بر عليه نظام، به دنبال رفاقت با شاه و همکاري با او بودند، الان کشور ايران چندبرابر پيشرفت کرده بود و هسته اي شده بود.

بنابراين: هميشه نياز است که ظلمها را فراموش کرد و سخاوت و بخشش داشت و با ظالمين مقبول، همکاري نمود.

پيامبر مسيح فرمود: کسي که با شمشير زندگي کند، با شمشير ميميرد!
(يعني: با نظام فاسد، جنگ نکن)

پيامبر محمد فرمود: اگر در حکومت، کار به جدال و خونريزي کشانده شود، سکوت کن!
(يعني: حاکم ظالم را تحمل بکن)