تنها بخش مراقبتهای ویژه نوزادان گلستان پاسخگوی مراجعان نیست
تنها بخش مراقبتهای ویژه نوزادان گلستان به علت کمبود امکانات بهداشتی و مراقبتی پاسخگوی مراجعان نیست و نیاز به حمایت بیشتر دارد.
ساعت از 14 گذشته و وقت ملاقات فرا رسیده است، از نگهبان بیمارستان سراغ بخش PICU را گرفتم. درب بخش را نشانم داد که از خیابان اصلی فقط سه متر فاصله داشت. وارد سالن شدم؛ راهرویی کم عرض به طول پنج متر که تعدادی از والدین نوزادان، در آن ایستاده بودند.
به گزارش گلستان 24، در انتهای راهرو یک دستشویی عمومی قرار داشت! در سمت راست یک پنجره بزرگ شیشهای و یک درب بود که کارگران در آنجا مشغول بنایی بودند. سمت چپ هم درب PICU واقع شده بود که فاقد درب جانبی بود و شیشههای درب اطاق را از پشت با ملحفه یکبار مصرف و کاغذ پوشانده بودند.
بر روی در حتی یک عبارت «ورود ممنوع» یا « فقط پرسنل» هم به چشم نمیخورد. دردمندانه اینکه پزشکان، پرسنل، خدمه و والدین بدون رعایت مسائل بهداشتی و حفاظتی با کفشهای خودشان وارد این بخش میشدند!
این مختصات تنها بخش PICU بیمارستان تخصصی کودکان در استان گلستان است که متاسفانه از نظر فیزیکی و رعایت اصول بهداشتی در پائینترین سطح قرار دارد.
فرزندآوری، نیازمند امکانات است
در چند سال اخیر که آژیر خطر کاهش جمعیت جوان کشور و سالخورده شدن جامعه به صدا درآمده، مسئولان ارشد نظام نسبت به بروز این پدیده حساسیت نشان دادند و مسئله جمعیت به عنوان یک مسئله ملی مطرح شد. تا جایی که مقام معظم رهبری نیز در این خصوص حمایت از سند جمعیتی دستوراتی را صادر فرمودند. بدون شک کاهش نرخ باروری و به دنبال آن کاهش جمعیت کشور تبعات ناگوار زیادی به همراه خواهد داشت. فلذا همه کارشناسان و متخصصان علوم اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، پزشکی به این اجماع رسیدند که سیاستهای کاهش نرخ باروری باید متوقف شده و با تدوین قوانین شفاف و اجرایی راه برای افزایش جمعیت در کشور هموار شود.
به همین منظور نیز یک مجموعه 25 بندی از سیاستهای تشویقی فرزندآوری تدوین شد که بخشهایی از آن در حال اجراست. در طرح تحول نظام سلامت نیز به این مقوله توجه ویژهای صورت گرفته است و در یک کلام مقدمات افزایش جمعیت به صورت جدی در کشور کلید خورده است.
اما با وجود اراده جمعی و ملی در خصوص افزایش نرخ باروری در کشور، متاسفانه در برخی استانها امکانات پزشکی ویژه نوزادان از لحاظ سخت افزاری و نرمافزاری به هیچ عنوان متناسب با جمعیت استان نیست و زیرساختها و امکانات موجود، در پائینترین سطح ممکن است.
به عنوان مثال در استان گلستان با جمعیتی قریب به 2 میلیون نفر تنها یک مرکز PICU (بخش مراقبتهای ویژه نوزادان) وجود دارد که به هیچ عنوان پاسخگوی نیازمندان به این بخش نیست و در اکثر موارد والدین باید بیماران خود را به استان همجوار انتقال دهند.
دردمندانهتر اینکه همین بخش نیز از نظر بهداشتی و اصول مراقبتی در سطح مطلوبی قرار ندارد و اکثر خانوادههای گلستانی که فرزنداشان را در این بخش بستری کردهاند، رضایت چندانی ندارند.
مکان نامناسب PICU
کسانی که اندکی از علم پزشکی آگاهی دارند نیک میدانند که بخش PICU یکی از حساسترین بخشهای بیمارستانی است و کودکانی که در این بخش نگهداری میشوند یا نارس هستند و یا نیاز به مراقبتهای ویژهای دارند و کمترین بیاحتیاطی و عدم رعایت مسائل بهداشتی و مراقبتی باعث تشدید بیماریشان میشود.
حال سوال اینجا است که چرا در مجاورت درب چنین بخش حساسی در بیمارستان تخصصی کودکان در گرگان، دستشویی عمومی تعبیه شده است و یا اینکه چطور این درب بدون کنترل توسط همه افراد قابل باز و بسته شدن و عبور و مرور است! اجرای عملیات تخریب و ساخت و ساز (همراه با تولید سر و صدا و ایجاد گرد و غبار)، در کنار چنین بخشی با وجود بستری بودن نوزادان نارس یا مبتلا به بیماریهای تنفسی نیز، از دیگر نکات مبهم این ماجرا است!
برخورد غیرمسئولانه پزشک معالج و برخی مسئولان
ح. محمدی یکی از افرادی که دو فرزندش در بخش PICU بیمارستان طالقانی گرگان بستری هستند، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در گرگان گفت: «با وجود اینکه در هفته گذشته این بخش دارای تخت خالی PICU بود، ولی مسئولان بخش از پذیرش یکی از دوقلوهای من امتناع کرده و به ما گفتند ما برای هر خانواده نمیتوانیم بیش از یک تخت در PICU اختصاص بدهیم و شما باید یکی از بچهها را به بیمارستان دیگری منتقل کنید!»
وی که به شدت از رفتار غیر مسئولانه پزشک معالج فرزندان خود و برخی مسئولان دانشگاه علوم پزشکی استان و همچنین وضعیت بهداشت و مراقبت از بیماران، ناراضی بود، عنوان کرد: «امروز در اثر وخامت حال فرزند دومم، به ناچار او را به این بخش منتقل کردند. شاید برای پرسنل بیمارستان، به واسطه برخورد مستمر و دائم با بیماران، مقولاتی نظیر بیماری، درد، خونریزی، تحمل درد و حتی مرگ افراد امری عادی و طبیعی تلقی شود؛ ولی آنها باید متوجه این موضوع باشند که بچههایی که به عنوان بیمار نزد آنها امانت هستند، پارههای تن و جگر گوشههای ما هستند و ما حاضر هستیم برای سلامتی فرزندانمان هر سختی را تحمل کنیم و مردم شایسته اینگونه رفتار نیستند.»
وی که سه هفته هر شب در جلوی بیمارستان در داخل خودروی شخصیاش خوابیده است، از مسئولان بیمارستان و دانشگاه علوم پزشکی و همچنین متولیان استان خواستار حمایت بیشتر از بیماران و همراهان آنها و ارائه خدمات بیشتر شد.
پایان سخن؛
بدون شک رئیس بیمارستان و مسئولان تحت امر ایشان بیش از هر فرد دیگری از اهمیت لزوم رعایت بهداشت و رعایت مسائل مراقبتی و جانمایی مناسب بخشهای بیمارستان آگاهی کامل دارند و سخن در این مورد زیره به کرمان بردن است.
نکته قابل ذکر دیگر اینکه افرادی که فرزندان آنها در بخشهای مختلف بیمارستانها بستری هستند، به دلیل مصائب و مشکلات روتین بیمارستانها و مسائل جانبی دیگر (دوری از خانواده، هتلینگ نامناسب، نبود امکانات رفاهی و ...)، از نظر روحی و روانی تحت فشار شدید هستند و در کنار برخورد حرفهای مناسب، نیاز به حمایت روانی و معنوی نیز دارند.
جا دارد مسئولان بیمارستان ضمن رعایت اصول حرفهای و پزشکی، شرایطی را فراهم سازند که والدین به جز تحمل فشارهای ناشی از درد و رنج بیماری فرزندانشان، رنج دیگری متحمل نشوند.
در پایان امیدواریم طرح تحول در نظام سلامت فقط منجر به کاهش پرداختیها توسط مردم و بالا بردن دستمزد پزشکان نشود و در خصوص تجهیز بیمارستانها، گسترش زیرساختها، توسعه امور زیربنایی و سختافزاری در بیمارستانهای استان و همچنین رعایت همه جانبه اصول حرفهای و پزشکی نیز تمهیداتی اندیشیده شود.
ارسال نظر