حیله‌های شیطان را در غوغای دیجیتال بشناسیم

زمان‌های قدیم شب‌های زمستان، گرمای کرسی بود و صمیمیت خانواده که دور آن حلقه زده بودند و به داستان پدر، گلستان، بوستان، شاهنامه، غزلی از حافظ و ... گوش می‌دادند، پس از آن تلویزیون آمد؛ پدیده قرن بیستم، هر چند ارتباطات کلامی را کم کرد ولی کانون گرم خانواده همچنان حفظ شده بود و امروز، قرن بیست‌ویکم و غوغای دیجیتال.

به گزارش گلستان 24، امروز یکی از مسائل داغ در جامعه، شبکه‌های اجتماعی در فضای مجازی است که موافقان و اعضای آنها حضور در آن را یک موهبت و فرصت در راستای حضور در دهکده جهانی، برقراری ارتباط با مردم و بیان دیدگاه‌ها و نظرات آزادانه خود می‌دانند و گروهی نیز عضویت در این شبکه‌ها را لاجرم و از روی ناچار می‌پذیرند و به گفته خود از سر بی‌کاری و برای گذران اوقات فراغت وارد این فضا می‌شوند تا از غافله عقب نمانند.
هر جا که می‌روی بحث لایک و کامنت است، حتی وقتی در جمع ‌هیئتی‌ها در مسجد هستیم بیشتر و یا همگی خیره به مستطیل‌های جادویی در دست، عضو گروه‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی هستند، امروز ارتباطات اجتماعی در جامعه حقیقی جایش را به جامعه مجازی داده است، هرچند بیکاری در جامعه غوغا می‌کند ولی دیگر کسی از بیکاری گلایه‌ای ندارد.
در این میان خیل عظیمی از جامعه مسلمانان عضو شبکه‌های اجتماعی نظیر واتساپ، وایبر، تانگو، لاین، بیتالک و ... هستند شبکه‌هایی که به وسیله آمریکا و صهیونیسم مدیریت می‌شوند و اطلاعاتی که از هزاران مسلمان روزانه در سرورهای بیگانه ذخیره می‌شود، شاید بهانه بیاوریم که می‌دانیم چگونه استفاده می‌کنیم، اما اگر خوب فکر کنیم می‌بینیم که روزانه زمان زیادی را سرگرم این‌ پدیده هستیم به طوری که خودمان هم نمی‌دانیم! سوای اینکه از خوبی‌های این فناوری و یا ... استفاده می‌کنیم.
می‌گویند، «وقت، طلاست» آیا این طلا را به قیمت واقعی می‌فروشیم؟ در خانه چقدر با مادر، پدر، خواهر، برادر، همسر و فرزندان در ارتباط هستیم؟ آیا تعاملات اجتماعی در فضای مجازی با ارتباطات ما در جامعه حقیقی تعادل دارد؟ در این فضا آیا علم و دانش در آن تعلیم داده می‌شود یا آموزه‌هایی حول محور هرج ‌و مرج، بی‌قانونی و بی‌هویتی؟
امروز، جوانان برای تأمین نیازهای عاطفی خود به سراغ دوستان مجازی می‌روند و رفته‌رفته فقط اسمی از خانواده‌ می‌ماند، در گذشته نه چندان دور وقتی یکی از فرزندان خانواده از خانه خارج می‌شد مادری بود که نگران او باشد و با بی‌طاقتی در انتظار بازگشت فرزندش بنشیند، اما امروز مادر به خیال اینکه فرزند در خانه است با خیال آسوده به سر می‌برد اما غافل از اینکه فرزندان جلوی چشمان او در جهان سیر می‌کنند و گاهی از دین و فرهنگ خود فاصله می‌گیرند و در دنیایی به سر می‌برند که از دنیای واقعی خطرناک‌تر است.
در اجتماعی که همه جایش بوی ناخوش‌آیند تکنولوژی می‌دهد، این حقیقت را باید دریابیم که نیاز است گاهی سر از تبلت و موبایل‌های خود بیرون آوریم و نفس بکشیم! واقعیت را ببینیم، این تکنولوژی آن هم مجانی برای چیست؟ باید هوشمندانه وارد شد، خود را گم نکنیم، می‌توانیم به جای اینکه در دام شیاطین زمان اسیر شویم، آنها را به خدمت بگیریم. چرا از شبکه‌های اجتماعی داخلی استفاده نمی‌کنیم؟
خلاصه اینکه، «وَلَا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ؛ و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد، که او دشمن آشکار شماست!»(62/ زخرف)، باید تاکتیک‌ها و حیله‌های شیطان را بشناسیم؛ وقتی که لایک می‌کنیم، «مسجد سنگر است، مسجدها را پر کنید» عمل ما در حد یک «کلیک» نباشد که وجدانمان را راضی نگه داریم.