کانال تلگرامی "بابک داد" نوشت:
حزب بازی!
"آخرِ بازی" را همان اول «طی» کرده‌اند! قرار است هر چند نفری که نامزد شدند، آخر کار که وقت مسابقه نهایی فرا رسید، همه به نفع «یکی» کنار بروند و انصراف دهند تا او برنده شود! بالاخره سرگرم‌کننده که هست؛ حزب‌بازی!
بابک‌داد
"آخرِ بازی" را همان اول «طی» کرده‌اند! قرار است هر چند نفری که نامزد شدند، آخر کار که وقت مسابقه نهایی فرا رسید، همه به نفع «یکی» کنار بروند و انصراف دهند تا او برنده شود! تا اینجای کار ایرادی ندارد. مشکل اینجاست که همه بازیکنان از حالا می‌دانند که آن یک نفر ابراهیم رئیسی است. برای همین شور و هیجانی ندارد! اما بالاخره سرگرم‌کننده که هست؛ حزب‌بازی!
آبادگران پریروز و اصولگرایان دیروز کلُهم جمع شده‌اند و یک حزب درست کرده‌اند که بزرگشان آقامهدی چمران است. سایز بقیه را خودتان حدس بزنید. اکثراً از اخراجی‌های احمدی‌نژاد هستند و این بار
اسم حزب را گذاشته‌اند "جمنا". مخفف حروف اول «جبهه نیروهای مردمی انقلاب". بارهای قبل اسم‌های دیگری داشتند که می‌گویم.
برای هیجانی کردن بازی، فکری به ذهن‌‌شان رسیده! بین خودشان نامزدبازی می‌کنند. و چون «همه» می‌خواهند رئیس‌جمهور بشوند، پس همه نامزد می‌شوند و بین خودشان رأی می‌گیرند تا هر کی بیشتر رأی آورد، عازم رقابت نهایی با روحانی‌شون بشود.
اما چون خودشان هم می‌دانند که «شاهین بخت» را از آن بالاها روی شانه‌ی چه کسی نشانده‌اند، پس نتیجه‌ی «رأی‌گیری داخلی» حزبشان هم از پیش معلوم است: ابراهیم رئیسی!
این بازی حتی سر خود اعضای "جمنا" را هم گرم نمی‌کند، چه رسد به تنور انتخابات! "سعید جلیلی" قهر کرد و رفت انشعاب کند! "قالیباف" تشک را بوسید و با حمله به روحانی، صحنه را به رئیسی واگذار کرد. حزب‌بازی اینقدر یخ و فضا آنچنان ناامیدکننده شد که حتی "محسن رضایی" هم قید نامزدی را زد.
"میرسلیم" هم که آن سوگندنامه را امضا نکرده، فعلاً در حالت "بین‌القهرین" معطل مانده. عاقبت امروز رأی‌گیری داخلی کردند و نفر اول جمنا معرفی شد: ابراهیم رئیسی!
سوگندنامه لو می‌رود. داخل خودشان قرار گذاشته‌اند قسم بخورند که هر پنج نامزد جمنا به جنگ تن به تن با "روحانی" بروند و او را در مناظره‌های تلویزیونی و رقابت‌های انتخاباتی خسته کنند و مردم را دلزده و بدبین‌تر از حالا بکنند و "رأی متزلزل" روحانی را بشکنند! تازه اگر «صلاحیت روحانی» قبلاً رد نشده باشد.
نکته اصلی سوگندنامه این است که نفر برنده باید به اعضای"جمنا" پست‌های مهم بدهد. البته این بند برای کسانی است که اسمشان "رئیسی" نباشد و از بین این «پنج‌تن جمنا» یهویی و اتفاقی برنده انتخابات بشود. اگر کسی غیر از رئیسی برنده شد، باید بگذارد "کابینه‌اش" را سران حزب جمنا تعیین بکنند. آقای رئیسی از این امر مستثنی است. حالا اگر خودش بزرگواری کرد و به اینها قول پست و مقام داد که فٙبِهٙاالمُراد! عالی می‌شود.
این «حزب‌بازی» که در جمنا انجام شد، تمام قدرت فکری و سیاسی کسانی است که گفتم «ورشکسته‌های بازار سیاست» در جمهوری اسلامی ایران هستند. هر بار با اسمی می‌آیند. در عصر یخبندان دوم، در کبد "جناح راست" قرار داشتند. سال ۸۴ اسمشان را گذاشتند "آبادگران" و بعدتر " ایثارگران" و بالاخره از ۸۸ و ۹۲ شده‌اند "اصولگرایان" و حالا هم "جمنا"! این بار با این اسم باری می‌کنند. بازی‌شان هم، همان تبانی کودکانه قدیمی است که قبلاً داشتند. منتها اسمها عوض شده و قضیه هم اینقدر لوث و بچگانه شده که پرویز فتاح و مهرداد بذرپاش و علیرضا زالی و… هم خودشان را "رجُل سیاسی" و شایسته ریاست جمهوری دانسته‌اند و در این حزب‌بازی، تا اینجای کار حسابی از نامزدبازی داخلی ذوق کرده‌اند!
راحتتان کنم! قرار است یک "لیگ انتخاباتی" بین تیم‌های خودی برگزار شود که همگی متعلق به یک "شرکت سهامی" و متعلق به یک مدیریت هستند. اصلاح‌طلبان هم ممنوع‌التصویر و بقیه منتقدان هم ردصلاحیت. اسمش را هم بگذار دموکراسی. حالا چه عیبی دارد که آخر کار از حالا پیداست؟!
اگر آقایان توانستند روحانی را در غیبت هاشمی رفسنجانی"ردصلاحیت" کنند و در همین مرحله یک‌چهارم نهایی حذفش کنند، که دیگر لیگ کاملاً خودمانی است. فقط این کاپ نباید از "شرکت سهامی" بیرون برود!
ارسال نظر