در حوزه هنری به نظر می رسد طرح های بکری از قدیمی ترین آثار کشور وجود دارد که می تواند مورد توجه قرار گیرد چرا که فرهنگ کشور جمهوری اسلامی ایران انقدر از پتانسیل بالایی برخوردار است و واقعا اغراق نیست اگر بگوییم که تصویر کشیدن همه آن غیر ممکن است.

لایک های هماهنگ بازیگران به تابلوهای شهری!

به گزارش گلستان 24، تهران نگارخانه می شود.این خبری بود که در هفته جاری مدیر اجرایی طرح نگارخانه ای به وسعت یک شهر از آن پرده برداشت و از برطرف کردن نقایص و نقاط ضعف این پروژه برای دوره های بعدی اجرای این طرح سخن گفت.طرحی که به مدت ۱۰ روز آثار هنرمندان بر سازه های تبلیغاتی شهر تهران نمایش داده می شوند.

اما تا قبل از اجرای این طرح و البته تغییر مسئول فرهنگی شهرداری تهران، این بخش با مطالب فاخر و یا تابلوهای ارزشی بسیار فعال بود.تغییر به موقع تابلوهای مناسبتی و همچنین به روز بودن جمله ها و یا آثار از جمله ویژگی های این بخش از فعالیت های سازمان فرهنگی هنری شهرداری پایتخت بود.

 با رفتن مسئول جوان این سازمان و آمدن مدیر و مدیریت جدید عملا تابلوها و بنرهای شهر با بهانه نگارخانه شدن تهران، تک بعدی شد.آثاری که اگر چه برخی از آنها به فرهنگ اصیل ایرانی تاکید دارد و واقعا به عنوان یک اثر هنری محسوب می شود اما برخی دیگر از آنها حداقل برای افراد عادی پیغام و یا هویت خاصی ندارد.

در هر صورت همه این تابلوهای به اصطلاح هنری مورد استقبال همه هنرمندان از جمله بازیگران قرار گرفت و واکنش های مختلفی از آنها با رویکرد مثبت، در پی داشت اگر چه برخی از هنرمندان و بازیگران از هنر نگارخانه ای و نقاشی محروم هستند و مانند افراد عادی می توانند این تابلوها را تحلیل و بررسی کنند ولی این روزها غالبا همه هنرمندان به تایید همه محتوای آن در شبکه های اجتماعی می پردازند.

طرح نگارخانه ای سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران مانند بسیاری دیگر از طرح ها با موافقین و مخالفینی همراه است، طرحی که در کل می توان به علت نگاهی هنرمندانه و ایده ای نو به آن با رویکرد کاملا مثبت نگاه کرد اما برخی از منتقدین به این طرح انتقاداتی نظیر عجله ای بودن این طرح، استفاده از فونت کوچک و تصویر کوچک در تابلوها و همچنین مکان نصب این تابلوها، و همچنین بحث نوع و کیفیت آثار مطرح می کنند.

در حوزه هنر به نظر می رسد طرح های بکری از قدیمی ترین آثار کشور وجود دارد که می تواند مورد توجه قرار گیرد چرا که فرهنگ غنی کشور جمهوری اسلامی ایران آنقدر از پتانسیل بالایی برخوردار است و واقعا اغراق نیست اگر بگوییم که تصویر کشیدن همه آن غیر ممکن است. اما می توان با برپایی چنین نمایشگاه هایی برخی از آن را با ذوق و شوق به تصویر کشید. اگر چه در این نگارخانه پایتخت سعی شده بخش عظیمی از آن به تصویر کشیده شود اما در برخی موارد، شاهد تابلوهای فرهنگی با ماهیت خارجی هستیم.تابلوهایی که اگر چه شاید معنای خاصی را بخواهد به مخاطب خود برساند اما قطعا تنها مخاطب خاص می تواند دریافت کننده این پیام باشد نه مخاطب عام.

عملکرد کمتر از دوساله مدیریت قبلی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران که بیشتر با رویکرد دینی در این حوزه وارد شده بود، نشان می دهد که ورود به هر حوزه ای به منظور تاثیرگذاری در میان اقشار مختلف جامعه اگر از باب دین باشد اثرگذاری آن بیشتر است.از طرفی جذابیت در طراحی نقش و نگار اثر و همچنین نوع انتخاب جملات با توجه به مناسبت های مختلف در اثرگذاری هرچه بیشتر این طرح ها تاثیرگذار باشد.

حال در چنین شرایطی چند نکته مهم و اساسی قابل طرح است:

اول اینکه دید هنری به هر موضوعی می تواند موضوع را جذاب کند اما توجه به اینکه مخاطبان چه قشری هستند و تا چه حد می توانند هنر مورد نظر را بررسی کنند و پیام های آن را دریافت کنند بسیار حائز اهمیت است.

دوم اینکه، هر طرح و ایده ای می تواند طرفداران خاص خود را داشته باشد و قطعاً عده ای هم شاید طرح را نپسندند اما باید توجه داشت که طرحی که پسندیده شده است را نباید بی نقض ترین طرح دانست و طرحی را هم که پسندیده نشد را سیاه و باطل.در چنین شرایطی فضای خودپسندی و عدم احترام به دیگران محسوس می شود.

سوم اینکه، انتظار می رود که با ایجاد فضای مشورتی بیشتر چنین طرح هایی با برطرف شدن ایرادات آن بر عامه مخاطبان تاثیرگذار باشد و از انتقادات به منظور برطرف کردن این مشکلات استفاده شود.

نکته پایانی اینکه، در ادامه اگر قرار بر تمدید چنین طرح هایی بود حتما باید با استفاده و کمک از طرح مباحث دینی و تجمیع بیشتر اثار هنری و دینی رویکردی جدید در این عرصه ایجاد شود تا مخاطبان بیشتری جذب این آثار شوند.

 

ارسال نظر

آخرین اخبار