وقتی چرخ کارخانه ها هم به چرخ سانتریفیوژ گره خورد!

به گزارش گلستان 24، بعد از گره خوردن چرخ سینما و ورزش و معیشت مردم به چرخ سانتریفیوژها این روزها باید منتظر بود تا چرخ کارخانه ها و به تبع آن کارگران هم به این مسئله گره بخورد. کارگرانی که این روزها سخت در معیشت خود مانده اند درحالیکه در کمال صداقت به مسئولیتهای خود می پردازند.

قبل از توافقنامه ها مسئولین می گفتند اگر با آمریکا توافق کنیم تحریم ها برداشته می شود. ابرقدرت جهان آمریکاست، اگر با او تعامل کنیم همه چیز حل خواهد شد. می خواستند توافق کنیم، تعامل کنیم تا تحریم ها برداشته شود. حالا هسته ای را هم دادیم اشکالی ندارد در عوض تحریمی وجود نخواهد داشت و وضع معیشتی مردم بهبود خواهد یافت. چرخه ی تولید به راه می افتد و میلیون ها کارگر استخدام می شوند. مواد اولیه ارزان تر و با کیفیت تر وارد کشور می شود و قیمت تمام شده محصولات ایرانی کاهش می یابد. بعلاوه کیفیت محصولات ایرانی هم بالا می رود. واین یعنی استقبال مردم از تولید ایرانی. اما چه شد؟...

دو بار توافق با 1+5 کردیم و نتیجه ی آن چیزی نبود جزء از دست دادن بسیاری از ثروت های ملی و دستاوردهای دانشمندان ایرانی! که هیچ تاثیری هم روی تحریم ها علیه ایران نگذاشتند. تنها چیزی که در ازای آن به ما دادند آزادسازی 4 میلیارد از پول بلوکه شده ایران بود. که در هنگام پرداخت قطره چکانی آن قیمت جهانی نفت را کاهش دادند تا 18میلیارد از درآمدهای نفتی ایران کاهش پیداکند و این یعنی یک معامله سراسر ضرر برای ایران! در توافق لوزان هم که آقایان 1+5 لطف نمودند و تحریم های بخش اقتصادی و مالی صنعت هسته ای را لغو کردند آنهم به ازای سه شرط اساسی و نامطمئن!

حال مسئله ی دیگری هم مطرح است، و آنهم اینکه مسئولینی که اینقدر نگران معیشت مردم هستند و می گویند چرخ سانتریفیوژ بچرخد به شرط آنکه چرخ زندگی مردم بچرخد، تا چه حد راحتی و آسایش همین مردم را در نظر داشتند که چنین حرفی زدند؟ با تاملی در آمارهای واردات در دولت جدید به آسانی پی به این مطلب می بریم که واردات در چند سال اخیر در کشور رشد داشته و صادرات کاهش یافته است. و این یعنی تحریم کارگر ایرانی توسط مسئولین ایرانی! آنهایی که دم از نگرانی نسبت به معیشت مردم می زنند چرا با واردات بی رویه تیشه بر ریشه ی تولید ملی می زنند؟ پس این نگرانی به هیچ وجه متوجه مردم نیست و بحث بر سر توافقیست که بشود سندی زرین در کارنامه افرادی که شاید چند سالی در منسب باشند و دوباره تغییر کنند.کاش مسئولین بجای منافع حزبی به منافع مردم و اقشار ضعیف بپردازند. اگر نگران مردمید پس چرا واردات محصولاتی که ایران خودش بهترینش را دارد کلید زده اید؟ با این وجود حتی اگر دیوار تحریم ها هم برداشته شود بعید است با این حجم انبوه واردات کالا به کشور باز هم تولیدکننده ایرانی بتواند کمر راست کند و به تبع آن معیشت کارگر ایرانی بهبود یابد و چرخ زندگی اش بچرخد. همه چیز ریشه در استقلال دولت ها و ملت ها دارد. با استقلال است که حتی در تحریم های بی رحمانه دشمنان یا به اصطلاح جنگ اقتصادی آنان می توانیم پله های پیشرفت را طی کنیم نه پله های سقوط!